"อ่าห์...อย่า...ไม่..." ลิซร้องออกมาเป็นภาษาไทยถึงแม้คนที่ฟังภาษาไทยเข้าใจ ก็ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เธอพยายามสื่อออกมา "พูดอะไร...สาวน้อย...ฉันไม่เข้าใจ...ตอบฉันมาหน่อยว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไง" "........." ลิซเงียบแต่ค่อยปรือตามองชายตรงหน้า และเมื่อไม่ได้รับ คำตอบ แทยงก็หยุดขยับนิ้วร้ายแต่ยังคงแช่ไว้ในตัวเธอ น้ำฟ้าขมวดคิ้วอย่างคนยามถูกขัดใจ "ตอบมา...ว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร" แทยงย้ำถามอีกครั้งแต่คนที่ได้ยินนั้นรับรู้ได้ว่านั้นเป็นคำสั่งไม่ใช่คำขอร้อง ตอนนี้ในหัวของเธอขาวโพลนไปหมดกับความรู้สึกใหม่ที่ได้รับจากการกระทำของชายคนนี้ แทยงเริ่มขยับนิ้วอีกครั้งแต่เป็นจังหวะช้าๆเนิบๆทำให้ลิซรู้สึกขัดใจเพราะเธอชอบความรู้สึกที่ได้รับก่อนหน้านี้มากกว่า แทยงยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจเพราะจากแววตาและสีหน้าของเธอ