Adalet Stories

Bizler kurbanlardık. Zihniyeti kendi yürekleri kadar kara olan insanları gözünde.. Ben Hira Soydan, bu oyunu daha ne kadar ileri götürebilirsin? "Ona yakındım ama aslında onun bana taktığı isim kadar uzaktım, Fersah.." ------------------------------------------------------------------ Kitap, yetişkin okuyucular içindir. Bolca kan ve benzeri ögeler bulunmaktadır. Tetikleyici unsurlar içerebilir.

Geçmişini geride bırakıp unutan bir kadın ve geçmişiyle yaşayan bir adamın hikayesi

BEN RÜYACI IYI UYKULAR DILERIM

Siz, maskenizin altındaki gerçek sizle tanıştınız mı?

-Duyar kasmak için geç kaldık, insan olmak için değil...

Aralarına katıldığımda hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum, çünkü benden istedikleri şey, ruhumun her bir zerresinin yanıp kül olmasıydı. Ve ben bunu bile bile kabul etmiştim. ⸻ Hayatım, sıradan bir genç kızın hayatından biraz farklıydı. Çünkü sorumluluklar her geçen gün ağırlaşıyor, omuzlarıma daha da sert bir şekilde çöküyordu. Bu yıl, burslu olarak okuduğum özel okulda son senemdi. Babam hapisteydi, annem ise kalp hastasıydı. Maddi sıkıntılar eksik olmuyordu ama bir şekilde ayakta kalmayı başarıyordum. Tüm bunlar, adaletin peşinden giden karanlık bir örgüt olan Anka'nın dikkatini çekene kadar değişmedi. Rauf, devletle iş birliği yapan ve adaleti kendi yöntemleriyle sağlayan bu örgütün lideriydi. Anka, polislerin ve devletin görmezden geldiği suçları araştırıyor, karanlıkta kalmış adaletsizliklerle mücadele ediyordu.

Hissettirdiğiyle hissettiği farklı olan gökkuşağı kimse renklerinin arkasındaki hislerini düşündü mü? ... Her gülümseyen mutlu mudur ? Her iyiyim diyen iyi midir ?

Bir gün, sokakta yürürken yerde yatan bir insan cesedinin üzerinden öylece geçeceğiz. Ne başımızı çevireceğiz, ne de yavaşlayacağız. Tıpkı bugün, ölmüş bir kedi ya da köpeğin yanından umursamadan geçtiğimiz gibi.O gün geldiğinde, kimse şaşırmayacak. Çünkü sessizlik bize çoktan alışmış olacak.Kitaplarda okuduğumuz o adaletsiz dünyada, masumları canice öldürenleri bir halkın birleşip aynı acımasızlıkla yok etmesini; şahitlerin ise adaletin yüzüne bakıp, sonra gözlerini ondan bilerek çevirmesini bekliyorum. Ama yolumuz, adalete değil, karanlığa gidiyor...

Marinette hamileyken akumalanır gerisi sürprizz

...

ADALET NEDİR? Adalet denen kavramın ucu çok açık bunu öğrendim. Önce şu sorulara cevap bulmak lazım: Kimin için adalet? Kime göre adalet? Hangi zihniyete göre adalet? Adaleti kim sağlayacak? Hangi bağımsız kurum adaleti sağlayacak? Adalet gerekli mi? Adalet olmasa da olur mu? Adalet değişken midir? Şahıslara, zamana, kuruma göre adalet değişir mi? Kimden yanasınız? Damat mısınız? Ankara'dan tanıdığınız var mı? Kaç gr adalet istersiniz, ortaya karışık mı olsun? Paket yapalım, hapisten sonra bir ara açar mısınız? Adaleti alıp da ne yapacaksın? Aç karna 1 kaşık alsan yeterli olur mu? Gibi...Ali

osman, günlük hayatımızın vazgeçilmezlerinden. ah bizim osman yine önemli işlerin peşinde. tanımadık biri değil bu osman hepiniz bu osmanlarla karşılaşıyorsunuz

ben ve ablam şehit kardeşiyiz şehitlerimizle dalga geçiliyor buna dur diyelim @MirayYeilkr

Aybars, battaniyeyi genç kadının omuzlarına koydu. "Teşekkür ederim." Hilal, çekinmeden battaniyeye sarmıştı kendini. Tekrar karşıda ki denize dönmüştü bakışları. Karanlıktı, ay ışığı suya yansıyordu. "Yorgunum biliyor musun? Böyle her şeyi bırakıp gitmek istiyorum bazen." Kadın, kendini ona açarken Aybars onu izledi ve dinledi. "Gidipte geri gelmemek istiyorum. Sorumluluk almak istemiyorum, bir gün olsun ajandamı doldurmamak istiyorum, abla olmak istemiyorum, evlat olmak istemiyorum." Gözleri yaşlarla dolmuştu ama devam etti. "Gerçi evlat mıyım ki ben? 'iş bul Hilal, bunu getir Hilal, şunu yap, bunu yap, destek ol.' o kadar sıkıldım ki bunları duymaktan." Göğsünde bir yumru hissetti. "Ben de insan olmak istiyorum. Duygularımı saklamak istemiyorum, neysem o olayım istiyorum. Ağlamak istiyorum..." Bu sözleri ile Aybars yanında ki kadının başını göğsüne yaslamasını sağladı. Eli, destek olup rahatlatmak adına saçlarını okşarken gömleğini ıslatan göz yaşlarını hissetti teninde. Önemli değildi onun kadar. Dudakları, kadının saçlarında durdu ve sessizce mırıldandı. "Ağla, ağla güzelim burdayım, hiç bir yere gitmiyorum."