Истории Buhayestudyante

Ito ay pansariling karanasan lamang.

For.mp

Random stuff appears when i daydream in class..... plus real stories cuz I am that bored

This is my first story here but please lang po. Softhearted lang po si otor, at wala pa pong experience pagdating sa mga story. I hope na magustuhan nyo ang story na to.😳😳😳

Ang aking munting gawa ay ang aking karanasan, opinyon at realisasyon sa aking buhay kolehiyo. Be with me until I finish this mission.

Minsan, malalaman mo ang halaga ng isang bagay kapag wala na ..

Kung ano ano lang

How do you know that your love is true love? Masasabi mo bang True love na yan kapag nagstay ka? Paano pag nalaman mong hindi pala sya ang true love mo? Isusugal mo pa ba o hihinto na?

"Isang taon, isang kwento. Buhay na hinubog ng sakit, sigaw, at tagumpay." Hindi siya ipinanganak na mayaman, pero hindi rin sila naghihirap. Sapat lang para mabuhay nang maayos - tatlong kain sa isang araw, puno ng pagmamahal at tiyaga mula sa kanyang mga magulang. Bata pa lang siya, natutunan na niyang hindi lahat ng tao marunong rumespeto. Tinawag siyang "unggoy" dahil sa balahibo sa kanyang balat. Masakit, oo - pero hindi siya nagpatalo. Sa halip, pinili niyang lumaban. Sa murang edad, sumali siya sa Girl Scouts, sa SSG, at sa iba't ibang school activities - kahit kinakabahan, kahit minsan gustong sumuko. Doon niya unti-unting nahanap ang lakas ng loob, ang halaga ng boses niya, at ang halaga ng sarili niya. Ito ay kwento ng isang simpleng batang babae - hindi perpekto, hindi palaging bida - pero palaging lumalaban. Sa 24 na kabanata, bawat isa ay isang taon ng kanyang buhay, samahan siyang balikan ang mga alaala, aral, at ang pagbuo sa kung sino siya ngayon. Dahil minsan, ang pinakamalalakas na kwento ay nanggagaling sa mga tahimik na simula.

An old lovely school and university at Ramon Magsaysay City, Zamboanga del Sur, Philippines

Sa likod ng mga ngiti, may kwentong hindi mo pa alam. Ako si Shaniah, isang simpleng dalagita na lumaking salat sa luho, pero puno ng pangarap. Dito mo makikilala ang isang pamilyang nakatira sa bahay na kalahati lang ang may bubong, may poso pero walang gripo, walang kuryente kundi powerbank at pakikisuyo. Isang kwento ng masikip na higaan, pawisang gabi, pamaypay imbes na electric fan, at sakripisyo ng magulang para lang may makain kami. Kwento ng kapatid kong dati'y estudyante lang, pero ngayo'y pagod na sa trabaho. Kwento ng tahanang puno ng kulang-pero hindi nauubusan ng tibay. Ito ang kwento ko. Totoo. Masakit. Pero sa kabila ng lahat-buhay ko ito.