Sokaknöbetçileri Stories

"Pek kısaymış saçların. Rapunzelim diyorsun kendine. Kel rapunzel olur mu hiç?" Sinirlenip güzel gözlerini kapattı küçük kız. Saçları olmamasından kaynaklı; öyle ortaya çıkmıştı ki süt beyazı tenindeki yüzü, ona kibar bir hava katıyordu. "Ölü kızı öpen o yedi cücelerdeki prensten insan oluyorsa, benden de rapunzel olur akıllım!"

"Ah... bu nası bi ayılık be" konserde bildiğin omuzumu kırarcasına çarpan bu kişi kimdi? Tam küfür edecekken döndüm ve onu gördüm, o gözleri kahverengi ama gökyüzü gibi olan gözleri. İkimizde konserde ölesiye eğlenen ve zıplayan insanların ortasında hareketsiz kalmıştık. Sadece bizdik sadece birbirimizle konuşmamızı sağlayan ama bi o kadarda ölüm sessizliğine boğan gözlerimizdi...ahh hayır ondan etkilenmemiştim yani öyleydi değil mi? Etkilenmemiştim...

Kitaptaki tüm bölümleri sizinle tarihli olarak paylaşacağım...

Terk edilmek nasıl acıttığını bilenlere, ve sonsuza kadar sevilmeyecek kişilere...

Acılarından kaçarken eski paramparça ahşap bir binanın merdiven boşluğunda ilklerini bulan Çisem, başta ne kadar uzak olsalar da zamanla birbirlerinin eli ayağı olduklarını fark eder. Zamanla hem öfke hem sevgi hem aşk ve özellikle bağlılığın ne olduğunu öğrenirler '' Yağmur' um bizim acılarımız kelebeği kozasıdan çıkardı. Seni bana verdi ben daha ne isterim. '' ''O gün o Yağmurda çok şey değişti. Acılar sevgi oldu, öfke şefkat '' '' Kelebek acıdan doğar mı ? Doğarmış biz acı dolu kozamızdan rengarenk kelebekler olarak çıktık. ''

Hayatı normal bir şekilde ilerleyen Asya'nın bir anda aslında normal bir hayatı olmadığını anladığı anda her şey değişir.

Sürekli taşınan bir ailenin çocuğu olan Selin ailesinin artık bir yerde kalıcı olmak istemesiyle İzmir'e taşınır. Bu günlerde birçok kişiyle tanışan Selin 2 kişi arasında seçim yapmak zorunda kalır. Selin bu zorlu seçimde kimi seçecek?