Xxi Stories

Ciel Phantomhive to uczeń trzeciej klasy gimnazjum. Od czasu śmierci jego rodziców chłopak zamkną się w sobie. Kiedy wyszedł z podstawówki jego oceny gwałtownie się pogorszyły, a w tym roku nie zaliczył pierwszego semestru z matematyki. Ale już niedługo pozna osobę, która zmieni jego smutne życie...

It has begun. 4 years before the REAL life. Why do we call it like that? It gives me the feeling that I haven't lived before. I'm sure that I did. I did a lot of mistakes, drunk a lot of beer, forgot a lot of important memories. I had life before college and I will have after this whole shit. 4 years in college, 3 for the Master's degree 3 in Post-Grad for my PhD and I will be almost 30 when I will be able to work. Let's think about it. I have lived the half of my life before I started it. Sitting in the year-opening ceremony is the most boring part of being a student. In my Senior year I just didn't go to it. It was quite funny, we drunk and smoked in the basement during the speech. Now, you are thinking about how big asshole I am really am. Smoking, drinking, giving fuck to this whole educational system, not paying enough attention to my parents, who advocated me during my twelve years. Yes, maybe you are right. Let me introduce my opinion of being a good kid. Every parent wants a perfect blonde boy with blue eyes, with long dick and 180 or higher. He should be sporty, clever, funny and he still must have a lot of free time. Polite to his parents, doing all the housework, knitting with her mother while he is doing the dinner.Believe me or not, it was me until sophomore year. Is it weird? Let's think about it deeper. A blonde boy is hot, so he will have a wife. Check. Free time helps being popular. Being popular gives the kind of "we did it right" feeling to the parent. Check. Imagine that your son, the guy who will make your name well known is like this ideology? Weird to say but like I was. That would be a perfect life. We are not China figures so then it doesn't make any sense. Let me introduce myself your grace. My name is Charles Bennington. I got jailed. Because of drugs? Raping girls? Kill a weird ant? Bullying the Freshman assholes?No. Not at all. Keep going with me and I will tell you. Remember, I have the time for my story. Do you?

Opowieść nie będzie pisana i wymyślana w całości przeze mnie. Chciałabym, aby czytelnicy także brali udział w przygodach bohaterów. Na końcu każdego rozdziału zadam jedno pytanie na które będziecie mogli odpowiadać. Niech poniesie was wyobraźnia. Za wszystkie błędy ortograficzne, językowe, interpunkcyjne serdecznie przepraszam i zapraszam do lektury... :)

Świat, którym żądzą bogowie, dobrzy i sprawiedliwi, którzy dali światu nadzieję na lepsze jutro oraz wszystko, co mogli, się skończył. Teraz światem żądzą ludzie, którzy skupiają się na przyszłości. Walczą, w imię dobrego rynku i wolności słowa. Jednak ich zamiary są mroczniejsze. Bogowie nie umarli. Wracają, by naprawić błędy przeszłości. Jednak czy to wystarczy, by przeprosić skrzywdzonych i ocalić świat przed zagładą?

La importancia de adquirir compendias en el siglo xxi

A veces el amor llega de distintas maneras, pueden perderse o pueden encontrarse, eres tú quien lo decide

Jedna z gorszych chorób które możesz doświadczyć. Opowieść na faktach z mojej perspektywy. Piszę to czego doświadczam. Na faktach historie uczuciowe, które przeplata okropna choroba.

Dla wszystkich uczuciowych,młodych poetów,czy też tych,którzy mają ochotę poczytać i nasycić swoje głowy w chwilach melancholii,zadumy. Dla wyrzutków,którzy są odsuwani od wszystkich,bo nie spełniają norm tego świata. Dla Was wszystkich.

Mackenzie Annabelle Locke was a normal 18 year old girl until she visited her home country of Ireland to meet the boy of her dreams, Jared Cole, a 23 year old man that completely stole her heart. She walks hand in hand towards a destiny that was already decided centuries before her birth.

Relato corto, catártico. Harta de estas hyper-relaciones del siglo XXI. ¿Dónde queda uno en esta espiral de cortejo predeterminado?

Opowiadanie jest w formie pamiętnika. Akcja dzieje się w tym wieku (XXI w), przedstawia problemy nastolatków i niestety nie akceptację.

Może kolejna opowiastka licealisty z urojoną depresją Może jednak coś więcej ale jakie to ma znaczenie I tak wszystko jedno wszystko jedno

When America goes to sleep, he wakes up in a place where dreams and reality are indistinguishable. A dream world. But there's something different this time. America wakes up, but...is it America? This universe is inviting, but don't trust anything you see or hear. The choice is yours... Wake Up...or Sleep? ________________________________________________________ Author's Note: Heya! This is my first fanfiction so if a) you see any misspelling or bad word choosing or b) the characters are OCC or c) the info is wrong PLEASE PM me. Also I haven't played Dreamtalia, so this is mostly coming from my imagination. Finally, this is not an Italy fanfic, this is a WORLD/XXI and America crossover fanfic. Thanks! And Enjoy!

Thinking. What a magical experience; Feeling your brain fill with awesome ideas, future plans, and incredible stories But everything has its bad side The bad side of thinking is realizing how reality is, how our world is changing, and not in a good way. And then, when you try to change something, when you try to speak, your voice gets lost, just as many had before. But that stops here I don't want my voice to get ignored I don't want anyone's voice to get ignored This is my little opinion book, where I'll get my opinion (with facts) about things that will affect our planet, and will affect us too. I will post your opinion as well, if you want to be part of this. We CAN change things. XXI Z

Ciężko westchnęłam. Podniosłam się z łóżka i usiadłam na jego skraju wpatrując się w podłogę. Wśród moich myśli panował chaos. Nie potrafiłam poskładać ich do kupy. Byłam zwykłym dzieckiem z depresją,które jak widać potrafiło kochać. Nie byłam egoistką-a wszyscy tak uważali. Gdybym nią była,nie myślałabym teraz o was wszystkich. Nie byłam hipokrytką-gdybym nią była,nikt by się do mnie nie odezwał. Nie byłam głupia-gdybym była nie osiągnęłabym tego co osiągnęłam. Jednak nie byłam też mądra-gdybym była nie spadłabym na dno. Czasem ciężko utrzymać się na powierzchni. Czasem coś ciągnie nas w dół,a my nie potrafimy się temu oprzeć. Taka jest kolej rzeczy. Takie jest życie. A przecież nic nie dzieje się bez powodu> Bez przyczyny. Nic.