Prawda Stories

To zbiór wierszy o pustce, która jest ciemniejsza niż noc. O ciszy, która krzyczy głośniej niż słowa. O przyjaźniach, które kończą się nagle. Każdy wers to szarpany oddech, każdy wers to echo bólu i samotności. Nie ma tu lukru, tylko prawda o życiu, które boli, o sercach, które nie znajdują spokoju, o wspomnieniach, które zostają na zawsze. Tu nie znajdziesz happy endu. To miejsce, w którym twój cień może się spotkać z moim.

Szesnastoletni Martinus Gunnarsen trafił do szpitala psychiatrycznego. Dlaczego tu trafił? Zachowywał się bardzo dziwnie. Czemu? Nikt nie wie. Psycholog nie pomagał. Leki nie pomagały. Nic nie pomagało. W końcu jego psycholog uznał, że jedyną nadzieją jest szpital psychiatryczny. Jego rodzice podjęli decyzję, że skoro to jedyna nadzieja, pójdzie tam. Jak potoczy się życie Martinusa?

Uśmiech nic nie kosztuje a wiele daje (...). Jeśli czasami spotykacie osobę, która nie umie się już uśmiechać, bądźcie hojni, ofiarujcie jej swój. Bo nikt tak nie potrzebuje uśmiechu jak ten, kto już nie może dawać go innym.

Akayoru Nomura jest niską, nieśmiałą dziewczyną o szkarłatnych włosach. Jednak jej prawdziwa natura jest zupełnie inna... Aka w rzeczywistości jest potężną, stanowczą egzorcystką, która specjalnie zmienia szkołę by odpocząć od duchów (jej niedoczekanie ). Aka ma siedemnaście lat, ale przez jej niski wzrost wygląda jakby chodziła do pierwszej klasy liceum. Nie ma pojęcia, że przeprowadzenie się do Akademii Kamome na zawsze zmieni jej życie. Opowieść, która tu powstaje jest na podstawie opowieści Aidairo. Zapraszam do czytania!

Będę tutaj zamieszczać fragmenty mojej książki

Anastasia to zwyczajna dziewczyna wiodąca z pozoru normalne życie. Wszystko się zmienia w momencie, gdy tragicznie ginie jej brat, a ona sama zostaje zamieszana w przedziwny splot zdarzeń z pogranicza rzeczywistości i magii. Z dnia na dzień odkrywa, że jej koszmarne sny skrywają mroczną tajemnicę przeszłości. Wraz z przyjaciółmi angażuje się w rozwikłanie zagadki, która swoimi korzeniami sięga odległych czasów. W drodze ku odkryciu prawdy nie brakuje niebezpieczeństw - ogarnięta niepohamowaną nienawiścią do świata i ludzi Charlotte nie cofnie się przed niczym, by zaszkodzić naszym bohaterom. Jak wiele Anastasia będzie w stanie poświęcić, aby wypełnić powierzoną jej misję? Jakie zdarzenia zmieniły serce wrażliwej Charlotte w głaz? Zaskakujące odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziemy w opowieści o przyjaźni i odwadze, miłości i poświęceniu. Przekonamy się, jak wiele wewnętrznej siły wymaga zajrzenie w głąb siebie i zmierzenie się z mrokami własnej duszy. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------- Książkę napisałam, gdy miałam 17 lat, wydana została 11 czerwca 2012 przez nieistniejące już wydawnictwo Radwan. Mam do niej duży sentyment, a ponieważ nie jest już nigdzie dostępna, poza nielicznymi bibliotekami, postanowiłam ją opublikować w całości tutaj. Mam nadzieję, że się Wam spodoba, chociaż odrobinkę. Miłej lektury :)

Kilkanaście prawd o studiach, których nie zrozumiesz, póki tego nie przeżyjesz. Lub Życie studenta z jego wzlotami i upadkami.

Co się stanie gdy dwójka niedoszłych narzeczonych ponownie się spotka? Ona-stała się niezależną, twardo stąpającą kobietą sukcesu. On- najprzystojniejszy, konsekwentny w swoich działaniach prawnik, wciąż przeżywający zdarzenia sprzed czterech lat. Czy po mimo przeszłości uda im się ponownie odbudować więzi i na nowo zaufać? A co jeśli długo ukrywana prawda, w końcu wyjdzie na jaw? ****** Początek: 28.12.2018 Rozdziały, czasami mogą się pojawiać nieregularnie. Dziękuję za piękną okładkę, wspaniałej @helpfulkatherine

Najlepsze przyjaciółki z gimnazjum poszły do dwóch różnych szkół czy uda im się przetrwać .. czy ich przyjaźń da rade przetrwać rozstanie i rzadkie spotkania...

Zwykłe życie z dnia na dzień może zmienić się w koszmar. Wiktoria żyła jak każdy inny, jednak do czasu. W dniu 16 urodzin odkryła prawdę o tym kim jest. Jednak prawdziwy horror rozegrał się dzień później gdy zmuszono ją do przyjęcia dziedzictwa. Od tamtej pory już nic nie było takie samo... Zapraszam do czytania

Witaj w Morganville. Nigdy nie będziesz chciał odejść. A nawet jeśli ... nie możesz. Przepraszamy za to. Właśnie tak powinien, brzmieć napis na tablicy jednego z miasteczek w Texasie. Miasteczka do którego wybiera się Elizabeth, aby poznać prawdę o sobie i swojej rodzinie. Ale czy to na pewno okaże się dobrym pomysłem? Może powinna siedzieć w domu i nie dać się rozpraszać emocją. Ciekawość to pierwszy stopień do piekła! Pamiętajcie.

Wyobraź sobie dwie osamotnione dusze. Jedna to upadły Anioł, który stał się samotny, a druga dusza to ktoś kto był samotny od samego początku. Dwie dusze na początku nienawidzące się z czasem stają się samotne razem, przelewając swój smutek między sobą. Niczym uwięziony ptak pragnący wznieść się ku niebu, tak oni pragną płakać w swoich ramionach. ⚠️Moga pojawić się sceny +18 lub przeklenstwwa⚠️ Niektóre rzeczy różnią się tutaj od tych w książce czy w filmie.

*opis*

Cmentarz. Ponure miejsce.Symbol końca wszystkiego. Tyle emocji się przez to miejsce przewija. Tyle historii się przeplata. Miłość i nienawiść. Smutek i radość. Kłamstwo i Prawda. Tajemnice, których nikt już nie pozna. W tej książce będą wymyślone przeze mnie opowieści o ostatnich dniach ludzi pochowanych właśnie na cmentarzu.

Witam to nie będzie żadna książka ani opowiadanie , to będzie takie coś o życiu. Mam nadzieję się spodoba , zapraszam do czytania ;)

Jak lubisz cytaty to książka dla ciebie. Jak nie to........ Emm... Coś wymyśle, ale spodziewaj sie tego w najmniej, oczekiwanej chwili... Bedą tu cytaty moje i w mediach, krórych niebędzie mi sie chciało przepisywać xD

Eeeeeeeeee... Tu będą cytaty i eeeeee.... to chyba tyle 35 miejsce w poezja 15.02.2017 32 miejsce w poezja 20.02.2017 22 miejsce w poezja 21.02.2017 2 miejsce w poezja 23.05.2018 ( to pewnie tylko dlatego że mam coś nie Halo z wattpadem)

Zagryzając moje znudzenie tostem.. tak się zastanawiam, może tak by zacząć pisać? Nie jest to tego typu moja pierwsza myśl w życiu, lecz zawsze odstawiam takowe gdzieś z boku, zniechęcając się , gdy pomyślę o tym, jak gówniane może być to co pisze. Z drugiej strony, to tylko niewinne bazgroły. Czemu miałabym na to sobie nie pozwolić? Jeżeli uda mi się przezwycieżyć wygórowaną autokrytykę, będę bazgrać. Skoro już pozwoliłam sobie na pisanie, muszę zadać sobie pytanie. O czym mam pisać? Idiotyzm... Sęk w tym, że wiem o czym, ale nie wiem w jaką formę to ubrać. Może... Obesewatorka życia? Postaram się podzielić tym co widzę z mojej perspektywy, moim bólem, szczęściem - sytuacjami, które napotykam itp Strzałka :)

nie umiem wymyślać opisów lolz

Wszystko co błądzi w sercu.