'Muhammed Akgül'

Her cümlem, her kelimem, her harfim sana sevdiğim..
          
          Yüreğimde çoğalan özlrmimi nasıl anlatacağımı bilemiyorum artık.. Suskunluğumdan çıkan haykırışları duymaz mısın biraz olsun.. 
          
          Biraz olsun içimde olan acıyı dindirmek için neler yaptığımı bir bilsen, bir bilsen ki yüreğim su dolu kabarcıklar haline geldi..
          
          Bilmiyorum, bilmiyorum geceleri nasıl geçiyor. Normal insanlar gibi vakti gelince yatanlardan değilim. Her gecenin şafağını görüyorum artık.. 
          
          Yanımda olsan da gözlerimden içimi okutabilsem sana, kaldıramayacağım yükleri paylaşsan benimle, acımı dindirsen gözlerinle.. Çok keşke birikti içimde sevdiğim, söyleyemediğim çok keşke...
          
          Gün yine ağarıyor penceremden sevdiğim..

Bir gece daha oldu..
          
          Kapadım gözlerimi.., 
          sonra beni orada bekliyormuşçasına düştün gözkapaklarımın arasına.. İnsan her seferinde aynı şeyi yaşar mı? Ne vakit yapsam bunu karşımdasın..
          
          Acaba bende geliyor muyum bakmaktan bıkmadığım gözlerinin önüne..? Böyle dedim diye bencillik etmiş olur muyum bilmiyorum ama sadece bi an içimden geçti..
          
          Bir gün gözlerim kapalı olmadığı halde gözlerimin daldığı yerde olur musun..? Elimi uzattığım vakit dokunabileceğim, hissedebileceğim kadar yakın olur musun..?
          
          Şimdi biraz uzaklara açılmalıydık seninle.. Aynı yerden göğe baksaydık, kimsenin olmadığı yerde tüm çevrem sen olsaydın..
          
          Gözlerimin uzun uzadıya baktığı tek manzara gözlerin olsa.. Sessizliğimizi dinlesek birbirimizin ve dinlense yüreklerimiz..
          
          Ve bir gecenin daha sonu geldi cane...
          
           
          
          
          

Oysa şimdi…
          Gece olunca kaldır başını bak gökyüzüne…
          Kaç bakışım kaldı orada yada kaç sabah doğan güneşe dokundum sen diye..
          Ben seni oralarda aradım..
          Her zaman bulabileceğim ama asla seni göremeyeceğim yerlerde…
          
          Sensizlik böyle birşey işte…
          Ben tükeniyorum hasretler çoğaldıkça!
          
          Ve sen, belki de hiç bilmiyorsun yüreğimde tutuşan ateşi. Ne kadar bitkin ve yorgun düştüğümü..
          
          Sana öyle küsmek istedim sevdiğim! Fakat çok sonra anladım ki, bunu her istediğimde kendime küsmüşüm..
          
          İçim, kopmuyor senden kopamıyor.. Ne vardı şimdi parmakların yüzümde dolaşsaydı, acıyan her yanıma merhem diye sürseydin.. Aslında çok şey var ne vardı denecek ama sen, sen yoksun. 
          
          Yapma artık, bu kadar hüzün ve yalnızlıkla bir başıma bırakma beni.. Zorda olduğumu anla cane..
          

...Bir bilinmeze doğru yol aldı ayaklarım. Tutulduğum yerden her seferinde öncekini kıskandıracak derecede kırıldım. Oysa düşüncem ve hayallerimde böyle değildi her şey! Bu kadar uzak değildim sana, aynı hızla çarpıyordu yüreklerimiz... Söylesene nasıl bu kadar rahat nefes alıyorsun? Hiç mi, bir yerde kesilmiyor soluğun? Herkes gibi sende uyuyor musun geçmek bilmeyen gecelerde? Artık heves ettiğim her şey takıldı kursağıma cane. Ve acım geçmiyor bir türlü...