Hayat bazen dikenli tellerle örülü yollardan geçmemizi ister. Meşhur bir laf da vardır bununla ilgili: "Cefa olmadan sefa olmaz." İşte ben bu sözdeki cefaya aşığım. Gittiğim yoldaki dikenlere aşık oldum ve gülü görmeye gücüm yetmedi. 

Ben gülü istemiyorum ki. Ben o dikenleri seviyorum. Hayatı boşvermiş biri olarak görüyorlar fakat her zamanki gibi yanılıyorlar. Benim güllerim çok çabuk solar. Ama dikenleri bakidir. Eksikliğini hissettirmeyen bir dost gibi...

Aslında ben yaşamak istiyorum.
Ruhumun haykırışlarını herkese göstermek...
Sonra kocaman zıplamak istiyorum, oradan bulutlara dokunmak.
Belki bir bulut olup yağmak istiyorum içimde tuttuğum ne varsa.
Ben o dikenlere yağmak istiyorum...