maurice izledim. evet cok guzeldi. bunun hakkinda birkac nokta ilgimi cekti, ilk nokta gectigi donem. filmde gectigi donemin sartlarina guzel atiflarda bulunuyorlar. hatta filmin donemin sartlarina yapilan atiflardan olusmasinin yaninda asil o donemde, Maurice'in isledigi ve halki "suc" olarak algiladigi olaya guzel atiflarda bulunup ona iliskin sahneler cekiyorlar. ikinci nokta; Oscar Wilde gondermesi. dolayli degil direkten yapilan bu gondermede doktorun odasinda Maurice, doktora kendisinin "Oscar Wilde gibi" oldugunu soyluyor ve bundan korkuyor, kendinden korkuyor. icsel catisma yasamiyor, dissal yabancismayi hissediyor. ucuncu nokta Maurice'in Hall'i affetmesi, ve Hall'i hicbir sey olmamis gibi davranmakta iki kez dusunmesi. basindan beri arkadaslarmis gibi davranmasi ve Maurice'in her seye ragmen Hall'in dugunune gelmesi. burada Maurice'in her seyi ne kadar ciddiye aldigi, ve Hall'in umursamasigi mesaji verilmeye calisilmamis, eger varsa Hall gercekten iyi yazilmis bir karakter. sadece kendinden ve Maurice ile iliskisinden cok korkuyor. bunu, kiz arkadasinin "Maurice acaba bir kiz ile mi gorusuyor" dediginde dondugundan anlayabiliriz. dorduncu nokta; Hall'in Maurice'i eve davet ettiginde gittikleri yer... bunu nasil betimleyebilirim bilmiyorum ama sahnenin atmosferi izleyeli saatler olmasina ragmen o sahneyi dusunmemi sagliyor. film ile ilgili aklimda kalan en net sahne o sahne. Maurice'in masumlugunu inanilmaz basarili yansitan o sahne. bes, alti, yedi diye Maurice ve Hall'in butun sahneleriji sayabilirim ama numaralamak yerine konusacagim. dersi ekerek gittikleri yesil alanin, ve onun sahnesinin de film icin olan onemi com fazla. Hall, Maurice'in onu opmesine izin vermiyor ve bu, filmin bu sahneden sonra ikinci yarisinin basladigini haber veriyor.