Ne ara her şeyi, bu kadar küçümser olduk biz? Ne ara, bu kadar küçüldük? 

Keşkeler, benceler ne ara, bu kadar kalp kırar oldu?  Hangimiz mükemmeliz? Hangimiz paha biçilemez? 

Doğrucu muyuz, yoksa sadece teorikte mi kalıyor cümlelerimiz? Yaşıyor muyuz, yoksa yaşadığımızı mı zannediyoruz? 

Hangimiz doğru söylüyor, bence diye bağırırken? Hangimiz haklı?

Kırılan kalpler, yok olan hayaller... Ne ara, bu kadar bencil olduk biz? Ne ara, bu kadar gaddar...

Ben biriyim. Herhangi biriyim. Önemim, olduğum kadar. Önemim, yaşadığım ve yaptıklarım kadar. 

Ne yapmışsın, diye sormayın bana, ne yapacaksın diye sorun. Hayallerin ne, diye sorun. 

Çünkü aslında insanlar, hayalleri kadar vardırlar.