Ve bağırdı annem, tam kapıdan çıkarken: ''Yüreğini ört, insanlar soğuk, üşürsün.''

Haklıydı annem. Kapladım yüreğimi. Kitaplardan duvarlar ördüm, mürekkebe sığındım ben de. Bilirdim insanların buzdan kalplerini. Benim yüreğimde cıvıldayan neşe kuşumun kanatlarını da insanların soğukluğu kırdı efendim. Belki de bu yüzden kalemim de benim gibi dünyaya küstü, kırıldı tek kelime dökülmedi dilinden. Tıpkı neşe kuşum gibi. O da ötmüyor artık eskisi gibi.