"Özledim seni." Gördüğüm manzara karşısında tutunacak bir yer aradım. Bu gerçek miydi? Yaptıklarından sonra. Herşeye rağman burada mıydı?
Özlem sardı bütün bedenimi. Onun gözleri, onun yüzü, onun bedeni hatta onun sesi anlatılamazdı. Seviyordum. Allah kahretsin ki deli gibi seviyordum ama nasıl olurduda ona gel diyebilirdim ki. Herşeye, yaşananlara rağmen.
Ne düşüneceğimi bilemezken perde ellerimin arasında kayıp gitti ve yeniden kapandı.
"Aptal herif!" İstemsiz olarak elime gelen ilk eşyayı duvara atıp parçalara ayrılmasını sağladım. "Lanet olası!" Ardından elime gelen herşeyi alıp dağıtmaya başladım.
Nasıl bulmuştu beni? Ve bir diğer önemli soru Yine hangi yüzle karşıma çıkmıştı?
Ellerimle yüzümü sıvazlayıp öfkemi dindirmeye çalıştım fakat nafile tek bir gram sakinleşemeden ani bir kararla perdeyi yeniden araladım ve ışıkların aydınlattığı bahçede sırıtarak bana bakan herife gözlerimi kısarak baktım.
"Neden buradasın?" Parıldayan mavi gözleri özlemle birlikte çakmak çakmak yanarken tek eliyle sakallarını sıvazladı ve gözlerini bedenimde gezdirdi.
"Saçların..." Gözleri yeniden saçlarımda gezindi. "nasıl kıydın onlara?" Yüzümde alaycı bir gülümseme yeşerdi. Yüzsüzdü bu herif.
"Neden buradasın?" dedim üstüne basa basa fakat onun odağında hala saçlarım vardı.
"Koklamaya kıyamazdım ben o saçları, nasıl yaptın bunu?" Harlanmış bir öfke gün yüzüne çıkarken bende boş durmadım.
"Son kez soruyorum neden buradasın?" Bana doğru bir atak yaptığında hemen geri çekilerek balkonun kapılarını kapattım ve mumların aydınlattığı yüzünü biraz daha bulanıklaşmasını sağladım.
Selamm kitabıma bir göz atar mısın?
