aden

istemem seninle anım olsun,olduğum tüm fotoğrafları yak 

alıştığım yalnızlığı boz istedim,buna alışmama izin verme istedim.çünkü ben hiçbir zaman senin buna alışmana,yalnız kalmana müsaade etmedim.öyleyse şimdi seni yalnız kalmaya mahkum ediyorum

ve ben kaybettim.belki en yakınımı,belki en uzağımı.kayıp kayıp değil midir?

elimde bir bıçakla sana koşuyorum sanki Aden,ve kollarını iki yana açmış beni bekliyorsun

her gün bölüm atmaya alışmışım,kendimi eksik hissediyorum ama bugün yazmaya vakit bulamadım..umarım yarın yazabilirim

İlk defa yazıyorum,normalde yazmaktan çok okumayı tercih ederim.Ama bir arkadaşım aklıma girerek yazmama neden oldu<3 Daha çok başlardayım ama yazdığımdan dolayı mutluyum ve aynı zamanda acemiyim.Hatalarım varsa görmezden gelin,umarım büyük bir kitleye ulaşırız ve yazdıklarım okunur.Yanımda olup beni her zaman destekleyen o üç arkadaşım sizi seviyorum çok teşekkür ederim ❤️