Şu günlerde güvende hissetmediğim yerden kalabalıktan kaçar oldum. Belkide agorafobim var. Hastalıktan mı ona her  gittiğimde ölçümü yeniden alan terzimi sever oldum? Bu hastalıktan mı bir figüran rolünü oynamam?Yoksa görüntümle değil söylediklerimle değil olduklarımla olduğumdan mı? Bilmiyorum.Yalnız şunu biliyorum ki kalbimin talimatları  bozuldu. Kalbimin rehberi olsaydı keşke! Beni okusaydı da kısa devre yapmasaydım.Belki rehberimin sayfalarını  çevirirken göğsümün soluna gelirdi de Buralar bir zamanlar  hep benimdi derdi. Gerçi şu aralar sol tarafımdan çok sağ tarafım acıyor. Kalbi sağdadır ya ayrılığın.
Şu hastalıktan mı bilmiyorum ama Orhan Veli gibiyim. Bir de âşık olup ıslık çalabilsem sokaklarda mucize. Sokakta giderken, kendi kendime gülümsediğimin farkına  vardığım anlarda insanların beni deli zannedeceğini düşünüp gülümsüyorum. Hastalık işte tedavisi yok. Geçen doktora gittim Dalgacı Mahmuttan bahsettim ne halt edeceğimi bilmediğinden.Ve tabi ki Orhan  Veli'den bahsettim onun gibi tuttu beni de bir garip akımı. Beni bu güzel havalar bozdu dedim doktoruma, şiir yazma hastalığımda işte bu havalarda  nüksetti.Aşırı hız yapıp gerçeklere çarpan hayallerimden bahsettim. Kendime ördüğüm kozadan... Beni anlamalısın desim çünkü ben kitap değilim öldükten sonra beni kimse okuyamaz yaşarken anlaşılmaya mecburum.Yükseklik korkumdan bahsettim doktoruma bir de kimseyi yarı yolda bırakamadığımı alçaklık korkumu anlattım. Doktorumun saatine baktım çok şey vardı anlatılacak o yüzden sustum. Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. Sen, duydun mu sustuklarımı? 
Doktorum hastalığımı bulamadı üstelik işini bıraktı şuan bir klinikte akli dengesini arıyorlar. Anlattığımla kaldım. Hayatta silgim hep kalemimden önce  bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere  tuttum  başkalarının  yanlışlarını sildim  oysa ben tükenmez  kalem silgisiydim azaldığımla kaldım. Ey hayat gördüğümden  fazlası değilsin. Yaşadığımdan eksik. varsın hastalığım bulunamasın eridiğimle kalmadığım sürece