nisa.

Herkes için güçlü görünmeye çalışmaktan anlaşılmamaktan tek başına ayakta durmaktan yazıp yazıp sessizce ağlamaktan. Bir çıkış yolu aramaktan. Geceyle konuşup sabaha susmaktan. Yalnızken korktuğunu bile itiraf edememekten yoruldum. Herkes gitti ben hep kaldım. Ve artık o küçücük kalbinde koca bir ömür taşıyan o masum kız çocuğu kimseyi affetmeyecek çünkü kimse gerçekten kim olduğunu öğrenmek istemedi.

Kimse bilmedi Kimse "Sen ne istiyorsun?" demedi "İyi misin?" bile denmedi. Bir kere olsun "Sen seversin, senin için olsun" denmedi. Hep başkaları düşünüldü. Bense beni sadece yargıladılar. Umursamaz dediler hissiz dediler heves etmez dediler oysa ben içimde ne fırtınalar kopardım kimse bilmedi. Hep üzerime geldiler. Ben ve içimde kalan o masum kız çocuğu her şeyden çabucak mutlu olabilen gözünde küçücük şeyleri bile büyütebilen ama artık içinde bir damla neşesi kalmayan o çocuk yoruldu çok yoruldu.

En çok kendimden nefret ediyorum. Çünkü herkesin sırtını döndüğü yerde ben kalıp savaştım. Kimsenin uğruna vazgeçmediği şeylerden ben bir bir vazgeçtim. Küçücük hayallerimden içimi ısıtan minicik heveslerimden gözlerimi parlatan o çocukça isteklerimden hepsinden. Sadece onlar mutlu olsun diye. Sadece biraz sevilirim diye. Ama olmadı hep yalnız kaldım. Görülmedim duyulmadım seçilmedim. Hep ikinciydim hep gereksizdim ve ben bütün bu yok sayılmışlığın içinde her seferinde içim kanarken gülümsedim. 

⚝

Dikenleri anladım da.
            Senin çiçeklerin vardı, nasıl soldun da gittin?
            Fırtınam oldun, yıkıldım ben.
            Söyle, seni böyle mi kaybettim? 

Ne gün güneşe doymayı bilir.
            Ne de ben sana bakmayı.
            Uyutsun gece beni, sevmesem de.
            Sensiz hayaller kurmayı. 

Tamamlanmak ne demekti de biz yarım kalmışız gibi hissettik? Gittiysem nolmuş, azalır mı sandın sana olan sevgim. Gecenin üçü beşi ne fark eder seni yine de sevmem mi sandın. Müzik dinlerken, sözlerde seni bulmam mı sandın.Yolda yürürken sevdiğin her şeyde seni anımsamam mı sandın. Bile bile aldanmakta güzel demiş Ümit, sen her daim aldandığım değil misin sanki. Olsun her şey gibi bu da olur.

Al yüreğim senin olsun’
            Yüreğim bende kalırsa yaşayamam’

Seni cok seven kalbin ⚝

Umarım bunları bşr gün görürsün

Birtanem, bebeğim. Algılarım sisli, benliğim yorgun. Her gece kabusların içinden geçiyorum, sabaha çıkmakla çıkmamak arasında kalıyorum. Uykularım bölük pörçük, benliğim gibi. Artık acı bile hissettiremiyor kendini. Midemde hiç geçmeyen kusma hissi. Ne yaptığımı çoğu zaman fark etmiyorum.
            Yoruluyorum. Beş kat merdiven çıkmış gibi değil bu yorgunluk, sanki suyun altında nefes tutarak kilometrelerce yürümek gibi. Konuşmuyorum artık, sanki hiç konuşmamışım gibi. Kimse duymuyor, duymasın da zaten. Sende duyma artik. Soluyorum. Çiçekler gibi değil üstelik, bir fotoğraf gibi. Usulca. Fark ettirmeden. Renksiz oluncaya dek soluyorum. Bitiyorum. Cebimdeki para gibi değil üstelik, içi görünmeyen bir kalemin mürekkebi gibi. Ansızın. Hissettirmeden. Kayboluyorum. Mahvoluyorum. Birtanem, bebeğim, evim yuvam. Bana olabilecek en büyük mutluluğu verdin, bir insanın olabileceği her şey oldun. Bu hastalık gelene kadar bizden daha mutlu olabilecek iki insan daha tanımıyordum. Daha fazla savaşamıyorum. Hayatını mahvediyorum ve bensiz daha iyi olabilirsin, bunu biliyorum. Görüyorsun, bunu bile doğru düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum.Söylemek istediğim, hayatımdaki tüm mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı daima sabırlı ve iyiydin. Herkes bunun farkında. Eğer birisi beni kurtarabilecek olsaydı, bu sen olurdun. Senin iyiliğin dışında her şeyi yitirdim. Hayatını mahvetmeye devam edemem.

Maddeler girdi kanıma deplansman yolunda
            Yaşadın mı söyle geçer mi?

Söyle hayat böyle gider mi?
            Gider yaptım bu hayatta ama yoktun yanımda
            Kokun düştü yine aklıma

Unutmadım seni senin küsüp gitmelerini
            Söylesene hiçmi sevmedin
            O yalancı kalbin beni her şeye sürükledi

Kalbim sana ait. Her zaman öyleydi. Hep öyle kalacak. Seni tanıdığım günden beri bir kere bile neden, nasıl, niye ile başlayan pişmanlık cümleleri kurmadım. Çünkü sen benim her zaman iyikim oldun. İyi ki de hayatımda var oldun. Seni anlatmak için kelimeler yetersiz, şarkılar yetersiz, alıntılar yetersiz. Sen sana olan sevgimi bil, bu hepsine bedeldir kalbim. ⚝