Umutsuzluğun zifirî karanlığında, kelimelerden medet ummuş; gözyaşlarımın oluşturduğu o okyanusta kurtulmaya inancım kalmadığı zaman birden kendime 'korkusuz' sıfatını yakıştırmışım. Çığlıklarım birer kıvılcımmış gibi cümlelerimi alevlerle süslerken, bir kasırga misali, kendi satırlarımı kurşuna dizmişim.