Yağmur dindi Ömür Hanım, gökyüzü masmavi gülümsedi yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır, kurşuni-kül rengi mi yoksa? Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür Hanım, gözlerimle değil, dudaklarımla. Yoruldum artık bulutları kirpiklerimde taşımaktan... Delilik mi dedin, kim bilir? Belki de yerde sürünmenin bir tepkisidir bu. Ya da ne bileyim, bilinçsiz bir aykırı olmak duygusu... Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki?
