Sessizliğin dilediği çığlık hiçbir zaman duvarlarda yankılanmadı. Ruhun istediği kan henüz bedenden akmadı ve beden ruhu tutsak ederken kısrağına aldığı her şeyi bir bir yitirdi. Gideceği yer belli değilmiş gibi...

Şarkıların melodilerine saklanmanın yanında kelimelerin dilediği mürekkebe henüz ulaşamadım. Kafamın içinde bir yerlerde, hayali bir bedene gerçek bir ruh enjekte ediyorum ve mürekkebim bitene kadar kağıtla buluşturuyorum. Henüz kaç yaşımdan itibaren müziğe ilgi duyduğumu anlayabilen biriyle karşılaşmasamda, bu işi gizemli ve bir o kadar da ilginç kılıyordu. Buralardan gittiğimde de kimse müziği ne zaman bıraktığımı bilemeyecek olması huzur verici.

Bir kaç kitabın içerisinde hayal ediyorum kendimi... Aşkı için herkesi karşına alıyor ve bir diğeri yüzlerce insan için ölümü damaklarında tadıyor. 

Kitapların içerisindeki bir çok ruha sahibiz, tek bir ruha değil. Şahit olduğumuz ruhların karşısında ağladık, belki de kahkahalara boğulduk ve şimdi o ruhlara sahibiz fakat sahip olduğumuz ruhları anlayabilmek için bir ruha sahip miyiz, orası ucu açık bir şekilde kalsın. Yaşayıp görelim.

TÜLİN GÜL/