Ер нь их ярвигтай л даа[2Won]

Хамгийн өхөөрдөм

Удтал Вонуг хараагүй Хёнвон өдрийн турш нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулан түүний зүг ширтээд байв.

Харин Вону удаан хугацаанд орж ирээгүй өрөөнд нь орж ирээд санаа зовсноо ярин үгэлсээр...

Вону: Энийг их идвэл биенд чинь хортойг мэдэх үү? Унтахдаа дахиад л цонхоо онгойлгочихсон юмуу? Чи шөнө даарчихдаг биздээ? Ханиад хүрэхээрээ эдгэхгүй уддаг гэдгээ мэдэх үү? Хёнвон аа? Энэ бас юу вэ?

Хёнвон: Ахаа... надад санаа зовж байгаа чинь хөөрхөн харагдаад байна.

Вону: Тэгвэл би бүхий л амьдралынхаа туршид санаагаа зовоож амьдрахнээ? *хөмсгөө өргөн зангидах ч инээмсэглэв*