BABA KOKUSU ♡

...

Cocukluk hevesleriydi işte . Ne tuhaf yine kısknyorum kız cocuklarını ama bu sefer bagıramıyorum babaaa diye cunku bagirabilecek bir babam yok . Ne kadar zor insanın düsündüklerini kagıda dökmesi . Hayatta attıgımız her adımın bir formulu var soylediginiz her sözün kişilere göre değisen anlamları fakat bu acının bu acıyı tarif etmenin kağıda dökmenin hic bir formülü yok . Anlatamıyorum hissettiklerimi bu yazdıklarım hissettiklerimin milyonda biri . Belki yasanılan bunca sey bu kadar agır gelmeseydi daha fazla anlatabilirdim ama olmuyo baba ya baba insan onun bıraktıgı boşluğu nasıl anlatabilirki . Heleki bir kız çocuğu ne kadar yakıstırabilir kendine yetimlik tahtını . Tam prenses olarak anılmak istediğim caglardi asıl babami görebilecegim zamanlardi artık büyümeys basladgm oyuncaklarımı bırakıp babamın mükemmel gözlerine daha uzun bakabilecegim zamanlardi ama olmadi prenseslik yerine yetimlik tahtına oturdum elimde ise barbie kıyafetleri yerine koyu renkli yas kıyafetleri kaldı gözlerimi masum cocukluğum yerine hain gözyaslarım doldurdu oysa ne cok isterdim o yetimlik tahtından babamın kollarına düsmeyi ...