Unutmag o qeder cetindirki....o qeder pisdirki...unut deyerken icimize bir hiss girir....nece izah edim...sanki hec sevmediyimiz,bize yarasmayan bir paltarla cox vacib bir iclasa gonderiller bizi....bizse butun yol boyu aglayaraq gedirik...amma mecburug...cunki butun paltarlarimiz yaşdi...ve biz mecburuq bu cur getmeye.unutmagi istemek de buna benzeyir..sanki sevmediyimiz bir yemeyi qasiq qasiq yeyirik...her qasiqda ne qeder hirslenirikse....biz unudanda da hele oluruq....eslinde unutmag sehv insani sevdiyimizden deyil...bu insanin bizden basqa hamiya sehv gelmesindendi.... unutmalisan... cox cetindi bilirem....unutmaq kelmesi nedir ki....unutmaq sozu unutmagi bacararken ustune dusen ohdeliklerin qarsisinda o qeder sadedir ki...axi niye bu qeder sade soz secibler? Axi biz unudarken o qeder ezab cekirik......yeni ele bir soz olmayibmi ki bizim acimizi xefifletsin....yeni ele bir soz olmuyubmu ki unut deyen kimi unutdursun....unutmaq sozu adi oldugu qeder de cooooox murekkebdi...bilirsiz niye ?cunki unutmaga mecbur oldugumuz an bu soz bize dunyanin en cetin, en qeliz sozu kimi gelir axi............... Unutmag lazim oldugunu bilerken eslinde hiss etmeden daha da cox sevmeye baslayiriq..onu unutmag mumkunsuz gelir bi ze... dildese hamiya artiq unutmusam esi deyirik..bununla eslinde ozumuzu aldadiriq....cunki sevgini unutmag mumkun deyil...
