>Erkenden kalkmıştım. Apar topar okula varmıştım. Koridorun ucunda adeta kamp kurmuştum. İçimden "ARZU, ARZU, ARZU" diyordum. Bir an "EFENDİM!" diye birses duydum. Arkamı döndüm ve onu gördüm.Meğer o gün erken gelmiş. Ben heyecandan ne yapacağımı bilmezken o bana "MERHABA" dedi. Biraz bekledikten sonra "MERHABA" diye karşılık verdim. "İLK İKİ DERSİM BOŞ. " dedi. Ve lafını bitirmesine izin vermeden "BENİMKİLERDE " dedim. Beraber kantine indik. Kimseler yoktu. Masanın etrafına karşılıklı olarak oturduk. Sadece bakışıyorduk. Bir an kitaplarım yere düştü. Ve o ses beni kendime getirdi. Onunla muhabbet etmeye başladım. Nereli, kaç yaşında, kaç kardeş herşeyini öğrenmiştim. Konuştukça ne kadar güzel konuşuyo, ne güzel fikirleri var diyordum. Sonra zil çaldı. 2 ders bu kadarmı kısa sürerdi. Sınıftayken yıllar gibi gelen dakikalar, şimdi sanki birkaç saniye gibiydi. "ZİL ÇALDI. GİTMEM GEREKİYOR. " dedi ve yanımdan ayrıldı. Giderken gene o hasta olduğum gülümsemesini yaptı.
