To My Dearest,

Melody Topez

"Sige, good afternoon though good night samin." I smiled at the camera as I see my reflection at the screen.

He smiled, as well "Good night. Sleep tight. Don't let bedbugs bite you. Or else, papatulugin na kita dito sa kwarto ko at sa kama ko para hindi ka na makagat ng surot. Tandaan mo, walang surot dito sa kama ko. Baka nakakalimutan mo-"

"Oo na, oo na. Matutulog na ako. Good night! Love love. Harts ebriwer." I said sabay gawa ng heart gamit kamay ko. Nagsmile naman siya at gumawa ng heart through his arms at inilagay yung fingers sa kanyang ulo.

"I love you too.." He whispered. Lalong lumapad ang ngiti ko at nagwave. Nagwave na rin siya at nagbilang.

"One,"

"Two," Hinanda ko na yung cursor at itinapat sa red button na merong telephon na nakababa.

"THREE!" At sabay naming binaba ang tawag.

Nawala ang ngiti ko at nagsimula na namang manginig ang labi ko. Tears started to fall as I shut down my laptop. Nagulat na lamang ako ng may biglang nagring, ang phone ko.

Travis beybs calling....

Answer

(Hello?) Bati niya. Di ako sumagot. Tahimik akong umiiyak dahil ayaw ko talagang naririnig niya akong umiiyak.

(Melody...)

"Hmm?" Response ko. Napahikbi ako kaya agad kong pinunasan ang luha ko at tinakpan ang bibig ko para maiwasan ko ang paghikbi kahit papano.

(You know..)

"W-what?" Tuloy-tuloy pa rin ako sa pag punas ng luhang tumutulo.

(I-) pinutol ko na siya agad,

"Hey, can I cry?" I asked him.

(Of course, cry if you want. I'll still be on your side even though I'm far.) He said in a deep low voice. Dahil sa sinabi niya, napahagulgol ako ng wala sa oras. I really do miss him.. Really.

"I really miss you..." I whispered.

(I miss you too, Melody. I really do. I wish, nandiyan ako sa tabi mo to wipe your tears. To hug you tight in times of your happiness and your disappointments.) He tried to calm myself through talking with me in the phone.

Umabot kami ng dalawang oras bago ako makatulog. Dahil 'yun naman talaga ang plano niya sa pagpapatulog sa'kin. Kakausapin ako hanggang sa makatulog ako.

Pagkagising ko, nakapatay na ang phone ko. Chinarge ko naman ito at dumiretso na sa banyo para maligo dahil may pasok pa ako.

"Good morning," bati sakin ng isa kong kaopisina.

"Morning." Bati ko rin. Naupo na ako sa pwesto ko at nagsimula nang magtrabaho.

"Ano na? Nagkausap na kayo ni sir Travis, girl?" Tanong sakin ng bestfriend ko na si Iris.

"Palagi naman kami nag-uusap ah?" Banggit ko but still not looking away from the screen. Nagkibit-balikat lang siya at tinuon ulit ang pansin sa computer niya.

Travis Millare, ang boyfriend ko for almost 2 years. Nasa ibang bansa siya dahil may project sila dun for 2 years and 8 months. Isa kasi siya sa mga company owners ng company na tinatrabahunan ko. 5 months pa lang kami nung umalis siya para sa trabaho. Kahit ayaw kong umalis siya, pinayagan ko pa rin siya dahil para ito sa ikabubuti ng kumpanya. They're doing great, so far. And within 10 months, makakabalik na sila. Who would have thought na tatagal kami for 22 months?