⌜Lament of the fallen⌟ Twoja własna historia ✯ Boku No Hero Academia ✯

↱ 1↲

Krople deszczu delikatnie spadały z nieba. Można by rzec że pogoda była nie najlepszą dla lata. [K.W] włosa uciekała do domu zakrywając się cienką oraz małą książeczką. Śmiała się ze swojego stanu, dopóki nie zauważyła czegoś ciekawego. Niski zielonowłosy chłopak wraz z brązowowłosą dziewczyną szli w kierunku tajemniczego lasu. Nagle pojawił się przed nimi wysoki nastolatek, który gestykulował energicznie rękoma i krzyczał coś o nieodpowiedzialności. Nim dziewczyna się obejrzała przestało już padać. Schowała książkę do plecaka, po czym podeszła bliżej.

— Tam jest niebezpiecznie, a po za tym nie można tam wchodzić! — granatowłosy kontynuował swój monolog.

[K.O] oka chichrała przez jego zachowanie. Mimo że jej Quirk już się nie objawiał, dziewczyna zdążyła zaprzyjaźnić się z pobliską watahą. Z myślą że zwieją jak zobaczą jednego wilka tak jak jakiś blondyn dwa dni temu, odeszła. Gdy znalazła się w skromnym pomieszczeniu padła na łóżko. Farba odrywała się od sufitu, a lampa zwisała na jednym kabelku.

— [T.I]! — uszała szorstki głos z dołu. — Chodź że tu natychmiast! — poważny ton jakim te słowa zostały wypowiedziane przestraszył nastolatkę.
Powoli schodziła po schodach z wysilonym uśmiechem. Przecież nic złego nie zrobiła. Złość na twarzy wysokiej kobiety przyprawiła ją o dreszcze.

— J-jestem! — oznajmiła.
Złotooka spojrzała na nią z pogardą, jakby właśnie utopiła świnkę morską, pupilka swojej matki.

— Dziewucho, czy ty rześ zgłupiała? — [T.N] patrzyła się na nią w zdziwieniu. Wyraz twarzy blondynki onieśmielał ją. Żadne słowo nie mogło wydobyć się z jej ust. Okularnica widząc to, kontynuowała. — Jak mogłaś zamoczyć cenną recepturę? — zza pleców wyjęła cały mokry plecak oraz książkę. Puściła torbę na ziemię i przekartkował parę stron z lejącym się atramentem tak, aby to wszystko widziała. — Co z ciebie za dziecię? Charakter i wygląd, po ojcu. Wraz z tym idiotycznym uśmieszykiem. Och, zejdź mi z oczu dziecko. Idź że dokup maść na szybsze kojenie zadrapań, w domu się skończyła! — rozkazała. Dosłownie cisnęła w nią monetami, nie zważając na to, czy je złapała.

[K.W] włosa musiała kucnąć aby pozbierać pieniądze. Wyszła z domu jak najszybciej, przez przypadek trzaskając drzwiami.

— Ops! — szepnęła. Jej matka widząc ją przez okno prosto przed drzwiami, krzyknęła aby ją upomnieć.

— A spróbuj jeszcze raz trzasnąć tymi drzwiami, to pójdziesz spać o dwudziestej! — dodała na odchodne.

Nastolatka przyzwyczajona do częstych nerwów matki, skierowała się w stronę targu. Opuszczając teren swojego zamieszkania, zamknęła furtkę. Stukała butami o brukową kostkę, od czasu do czasu podskakując. [T.I] nuciła sobie pod nosem swoją ulubioną piosenkę i pełna energii, ponownie była nastawiona optymistycznie na świat. Jednak spokój nie trwał długo.

Z lasu wydobył się dziewczęcy krzyk. [K.O] oka strasznie się przestraszyła. Zdała sobie sprawę, że to właśnie ta brązowowłosą dziewczyna, która poszła do głębi czychających na nią niebezpieczeństw, wraz z dwoma chłopcami. Jednak nie był to na tyle głośny odgłos, aby było go słychać w centrum aktualnej wioski, czy na pobliskim targu. Gdyby się zastanowić, to był raczej odgłos zachwytu.

Nastolatka starała sobie to w mówić. A nawet gdyby tam poszła, nie miałaby szans, gdyby to była ta ogromną bestia. Stwierdziła że bez swojego Quirk nie może sobie poradzić, więc z pokorą podeszła do jednego ze stoisk. Obsługiwał je wysoki brunet o zielonych, intensywnych jak trawę oczach.

— Maść na przecenie! To już ostatnia! — próbował zwabić klientów. — oryginalne lekarstwo na grypę!

[T.I] uśmiechnęła się pod nosem, po czym pokiwała głową na boki. Może i chorowanie na grypę ostatnio się podniosło, ale nie były to przypadki śmiertelne. W tem się zorientowała. To przecież był Pan Kirishima, ojciec jej kolegi z podstawówki. Podeszła do stoiska i wyłożyła cenę ziół.