I Can't Say I Do Without You

ICSIDWY #21

Glaiza p.o.v

Ilang Araw nang hindi sinasagot ni rhian ang mga tawag at text ko sa kanya.. nasa garden ako nag kakape habang nilalaro ko Naman yung Sing-sing sa daliri ko...
Bigla Namang tumabi si Gino sa akin.
"Ate alam kung you Love Rhian at fiance mo na sya but you need to break-up with here" nagulat Naman ako sa Sinabi nya.
"What.? Ba--bakit??" Huminga Naman sya nang malalim.
"Nag pa imbestiga ako, alam ko na kung sino ang may gawa noon samin ni tatay at Alam kuna kung sino ang pumatay kay tatay" kinabahan Naman ako sa sinabi ni Gino.
"Si----sino?"
"Si Oscar Tanchingco Ang ama ni rhian" para Naman akung nabingi sa narinig ko... Totoo ba to.?
"Kaya dapat putulin muna ang relasyon nyo at kung ano pang ugnayan nyo nang pamilya nya." At tumalikod na si Gino... Hindi ako maka paniwala sa sinabi ni Gino paano nangyari yon.? Kaya ba ayaw nang Daddy ni rhian na may relasyon kami nang anak nya.? Napa upo nalang ako ... Iiwan rin ba ako ulit ni Rhian.? Bigla namang nag ring yung phone ko at nabasa ko sa screen yung pangalan nang taong nasa Isip ko ngayon... Sinagot ko Naman Ito agad.

"Rhian bakit Hindi ka sumasagot sa mga tawag at text ko.?" Narinig ko Naman ang mga hikbi nya sa kabilang linya...
"I'm so sorry Glaiza, you know Naman that I really love you diba.? Mahal na Mahal kita" huminga Naman ako nang malalim...
"I know pero Ano bang pinag sasabi mo, Hindi Kita ma intindihan" hindi ko na napigilan ang pag daloy nang mga luha ko.
"Babalikan Kita promise Kasi mag papakasal pa Tayo diba.? Hintayin mo ako at Sana pag naging okay na ang lahat ay ako parin ang Mahal mo... I love you so much" at Bigla nalang na putol yung tawag.. tinawagan ko ulit Ito pero Hindi na Ito ma contact.

Laglag balikat nalang akung pumasok sa Loob nang Bahay... Nakita ko naman si Diana sa Sala habang hawak-hawak yung maliit na papel..
At napansin ko Rin na malungkot ang mukha nya kaya tumabi naman ako sa kanya...
"Anyare sa mukha mo bunso.?" Nagulat naman sya At ibinigay Naman nya yung papel na hawak nya sa akin binasa ko Naman Ito.
"Mag kapatid talaga Tayo, pareho tayong iniwan nang mga mahal natin"
Kumunot Naman ang noo nya..
"Anung ibig mung sabihin ate.?"
Huminga muna ako nang malalim bago nag salita..
"Tumawag si Rhian hindi Naman nya sinabi kung ano yung reason pero gaya nang sinulat ni Franki babalik din daw sya"  Bigla naman may pumasok na tanong sa Isip ko.
"Hindi kaya may nangyayari.?" Bigla namang sagot ni Diana na basa nya ata nasa Isip ko...
"Kung dahil lang Ito sa Daddy nya at sa nang yari sa kay tatay at kay Gino bakit kasama si Franki.? Bakit aalis din si Franki.? Parang may mali Dito"
"Yon din ang tingin ko ate, parang may Ibang problema" segunda Naman ni Diana...
"Kailangan kung malaman, pupuntahan ko si sheena alam kung alam nya kung bakit"
"Sama ako ate."

Pinuntahan ko nga si Sheena sa Resto Nila...buti Naman at nandoon sya pinapasok Naman nya kami at mag kaharap kaming tatlo ngayon...
"Please sheena sabihin mo sakin kung ano ang nangyayari kay rhian alam kung may alam ka" hindi Naman nya ako Sinagot.. hinawakan ko Naman ang kamay nya.
"Maawa ka nag aalala ako para sa kanya, please sheena"
Tumango Naman sya...
"I will tell you the truth but in one condition"
"Sige sabihin mo lang kung ano"
"Wag na wag mung sasabihin na sakin nang galing to okay.?" Tumango Naman ako.
"Makakaasa ka, salamat sheena"
"Si Rhian my leukemia at stage 4 na Ito" hindi Naman ako maka paniwala sa narinig ko...
"Ba---bakit?? Paa---paano? Pupuntahan ko sya sheena nasaan sya.? Ha-hanapin ko sya" tumayo Naman ako at aalis na Sana pero pinigilan ako ni Sheena.
"Nasa US na sila" bigla namang nawala yung lakas ko at napa upo nalang ako sa sahig lumapit Naman si Diana at niyakap ako.
"Ate, uwi na Tayo papatulong Tayo kay Kuya Gino hanapin natin sila"
Tumango Naman ako pinahid ko Naman yung mga luha saking mga mata...
"Salamat sheena, aalis na kami"
Inihatid naman nya kami sa labas...
"Kailangan nating gawin ngayon ay magtiwala sa taas at kay rhian na makakaya nya ang pagsubok na Ito"
Tamaa si sheena walang Ibang makaka tulong sa amin kundi ang nasa taas at kailangan ko din pagkatiwalaan si Rhian na makakaya nya Ito.

Pagdating sa bahay ay dumeretso ako agad sa office ni Gino.
"Ate nakakagulat ka Naman" Bigla lang Kasi akung pumasok kaya nagulat sya... Lumuhod Naman ako sa harapan nya
"Kung ano man ang kasalanan nang oscar na yon sa atin, sayo o kay tatay ay labas si Rhian Dito, Wala syang kasalanan"
"Ate--- " hindi ko Naman pina tapos si Gino hinawakan ko ang dalawang kamay nya..
"Tulungan mo ako, Gino please alam kung may magagawa ka kailangan ako ngayon ni rhian.."  binawi Naman nya ang kamay nya..
"Ate nag kaka ganyan ka dahil sa isang babae lang.?" Tumayo Naman ako..
"Hindi sya isang babae lang Gino, sya ang nasa Tabi ko nung panahon na lugmok na lugmok ako nung panahon na walang Wala ako sya ang nasa Tabi ko kaya hindi sya babae lang para sa akin" pinahid ko Naman ang mga luha saking mga mata..
"Pero ang tatay nya ang dahilan kung bakit nangyari sa amin yon kung bakit na wala si Tatay ate!"
Hindi ko man Ito gustong sabihin pero kailangan din naisip Ito nang Kapatid ko...
"Tatay nya din ang dahilan kung anong meron ka ngayon lahat nang nangyayari sa buhay natin ay mag rason Gino, may leukemia si Rhian at kung hindi mo man talaga ako tutulungan hahanap ako nang sarili kung paraan" tumalikod na ako at iniwan sya... pumasok na ako sa kwarto ko at nag impake nang gamit ko may savings pa naman ako Dito magagamit ko to, hahanapin ko si Rhian. Pumasok Naman si Diana sa Kwarto ko at na pansin ko Rin na may dala syang backpack.
"Sama ako ate" tumango Naman ako...
Umalis nga kami at pumunta ako sa taong alam kung makaka tulong sa akin...