ZAWGYI
~~~~~ အတိတ္ဆီမွ ~~~~~
~~~~~ ေျခရာတစ္စုံ ~~~~~
#Part-4
Ting!! Ting!! Ting!!
ေမာင့္အတြက္ညေနစာခ်က္ေနရင္းလူေခၚဘဲလ္ကိုအဆက္မျပတ္တီးေနတဲ့အသံေၾကာင့္ စိတ္တကယ္ဆိုးရသည္။
*ဘယ္လိုလူပါလိမ့္!*
အိမ္နဲ႔ၿခံတံခါးကအတန္ငယ္အလွမ္းေဝးတာေၾကာင့္ေရာ အဆက္မျပတ္တီးေနတဲ့ဘဲလ္သံေၾကာင့္ေရာ ကြၽန္ေတာ့္မွာအေျပးတစ္ပိုင္းပင္....
ကြၽီ!!
ၿခံတံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းကိုယ့္ကိုေက်ာေပးထားတဲ့လူတစ္ေယာက္...အေနာက္ကၾကည့္ပုံအရ အရပ္ကလည္းကိုယ္နဲ႔တန္းတူေလာက္ရွိတဲ့ေကာင္ေလး...တီရွပ္လက္ရွည္အနက္ေလးနဲ႔ ေဘာင္းဘီအျဖဴအတိုေလးေၾကာင့္ ခေလးသာသာမွန္းသိသာသည္။
*ေဟ့! ဘယ္လိုလုပ္အဲ့ေလာက္ေတာင္တီးေနရတာလဲေကာင္ေလးရ!! အေခါက္ခံခ်င္ေနတာလား? ဟမ္!!*
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေအာ္မိလိုက္သည္။
*ေဘာမို႔အေခါက္ခံခ်င္ရမွာလား!! *
ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့စကားကိုျပန္ေခ်ပရင္းအေရွ႕လွည့္လာတဲ့သူက....
*ရား!!!!! Do Kyung Soo!!!*
*မွတ္မိၿပီေပါ့မင္းအေဖကို....*
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ဝမ္းသားအားရေျပးဖက္လိုက္ရင္း
*အာ..တကယ္ကို မင္းပဲ...*
*အင္း အင္း လႊတ္ေတာ့ဟ!!
အိမ္ထဲလည္းဝင္ပါရေစဦး....*
ေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႔ အိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္း...သူ႔မိဘေတြေၾကာင့္ သူကႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခဲ့ရတာ...ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေရာ့မည္။ လိုင္းေပၚကေျပာျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကိုသူဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့တာ...အေျပာဆိုးေပမဲ့ တကယ္ကို စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေလး.....
~~~~~~~
*အဟြတ္! အဟြတ္!!*
*ေျဖးေျဖး! ေျဖးေျဖး!*
