LET GO

Let go

Let go

Let go..Ito ang mga salitang pilit isinisik ko sa utak ko.Tipong malilimutan ko na sya ng tuluyan.Ang sakit,di ko maipaliwanag ung sakit na nararamdaman ko.Kung alam ko lang sana ang mangyayari,sana hindi ko na lang hinayaan magka ganun.

Sa simula pa lang magkaibigan na kami ni Ken.Actually nakilala at naging friend ko sya because of my younger sister.Sila talaga yung close as a friend.3 years ang agwat namin,pero naging friends dn kami,mabait kasi sya.Gentleman,generous,thoughtful and bonus na din dun ung pagiging good looking nya.Eh,bakit ko ba toh sinasabi?Kasi nanligaw sya sakin for a year.Napaka persistent nya,consistent in all his ways,maipakita lng ung kaseryusohan ng kanyang feelings.Very sweet s lahat ng actions,which i really feel,how much im so special to him.I treated him nice naman, kasi,he respect me,wala din naman akong nakikitang mali sa kanya.Sa katunayan pumupunta sya pa  sa bahay,para ipaalam ako sa parents ko,lalo n sa mga times n may lakad ang circle of our friends.Kung tutuusin sabi ng mga friends ko,were perfect couple,kaya sagutin ko na daw.But how can i,kung d pa rin ako maka move on sa ex boyfriend ko.Minahal ko talaga yun e,at umaasa pa rin ako na magiging kami.Kaya naman,to be fair,sinabihan ko na sya s simula pa lang na brother lang talaga ang turing ko sa kanya.Napaka bilis ng desisyon,at di ko man lng binigyan ng chance ang sarili ko na baka matutunan ko syang mahalin.But hindi yun ang nanyari,i did not allow myself to open the door of my heart.And to think na,maiipit ako sa situation,ang selfish,pero hanggat di ako nag dedecide,pare parehas kaming masasaktan.Pinatigil ko na talaga sya.Pero di sya tumigil,kaya umabot ng taon ang panunuyo nya sakin.Naroon ung time na sinasabayan nya ako pag uwi,hinahatid sa bahay namin.Ganun ang naging routine.At di ko din naman sya mapipigil sa kung anong gusto nyang gawin.And its hard for me kasi,nakikita ko ung effort nya na wala talagang kahihinatnan.

Sya ang lagi kong kasama,kakwentuhan,.Pero sa mga panahon yun,na kasama ko sya.Iba naman ang iniisip ko na kasama.Ang sama ko,pero yun tlaga ang totoo.Di parin talaga ako nakaka move on.Naging classmate ko si ken s ibang subject ko.Okey naman kami e.Friends kami.Kakwntuhan,at laging sabay umuwi.Open sya sa lahat ng bagay,sa katunayan,may naikwento sya sakin.May crush daw sya.And classmate namin.Naisip ko,mabuti na rin yun.Pero bakit ganun,nalulungkot ako.Bukambibig nya ung classmate namin na yun.Maganda at mukhang mabait..Sya na lagi ang bida s mga kwento nya.

Nasasaktan ako.Tama..Di ko rin alam,siguro dahil sa iba na sya naka atensyon.Siguro nasanay lang talaga.Di rin naglaon,magkaibigan na sila ng crush nya.Dati may kakwentuhan ako.Dati may kasabay pag uwi.Pero ngayon,eto nag iisa na lang ako.Ang sakit,na yung kaibigan mo, wala na sa tabe mu.Pero yun ba talaga ang dahilan kung bakit ako nasasaktan.Hindi.Mali ako.Im inlove.Inlove with him,but it was too late.Kung kelan sa iba na naka focus ang heart nya.Ang hirap palang magpretend na tanggap mo ang mga nangyayari.Tama nga siguro na malalaman mo lamang ang tunay na damdamin kung malayo na sya sayo.Malalaman mo lang ang halaga nya kung kelan wala na sya sa buhay ko.Ganun nga talaga,kelangan tanggapin.Kasalanan ko din naman.Nafall ako sa kanya kung kelan huli na.

Masaya sila tuwing nakikita ko sila.At ako heto..Nasasaktan.Lihim na umiiyak.Nagmomove on.Trying to let him go..

#ONE SHOT STORY ...

HOPE YOU LIKE IT,,EVEN THERE'S NO HAPPY ENDING..