Bad girls are much way better... [Book 2]

Λυπάμαι...

Συγγραφέα pov (γιατί δεν είμαι καλός άνθρωπος😂)

Εκεί που όλοι περιμένουν τα νέα είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα κάποιος άλλος είναι εκεί για να αλλάξει την ζωή όλων με κάτι που δεν περίμεναν...

Θέλετε να μάθετε σωστά?

Γιατρός: "Την σώσαμε, αλλά δυστυχώς απέβαλε. Λυπάμαι..."

Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια του γιατρού 

Είναι στιγμές που η ζωή στα φέρνει έτσι που εύχεσαι να είχες χρονομηχανή 

Με τα λόγια του γιατρού, ενός ξένου ανθρώπου η ζωή της Νόρας και του Νικόλα χαλάει 

Και πιστέψτε με, θα υπάρξει και συνέχεια...

Νόρας pov 

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ότι είμαι σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου και δίπλα μου είναι ο Νικόλας 

Νόρα: "Νικόλα..." λέω ξεψυχισμένα

Νικόλας: "Μωρό μου..." λέω δακρυσμένα 

Νόρα: "Τι έγινε? Γιατί κλαις? Ξύπνησα βρε χαζούλι" 

Νικόλας: "Νόρα, αγάπη μου θέλω να σου πω κάτι..."

Νόρα: "Τι έγινε? Με τρομάζεις" 

Νικόλας: "Νόρα, χάσαμε το μωράκι μας..."

Όχι όχι 

Νόρα: "Όχι, λες ψέμματα!" λέω αλλά τον βλέπω που με κοιτάει σοβαρά 

Νόρα: "ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΩΡΟ! ΟΧΙ ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!"

Θα γινόμασταν γονείς...

Θα γινόμουν μαμά...

Αλλά τώρα πάει...

[...]

Λίγες μέρες αργότερα...

Ηλιάνα: "Νόρα μου να σου φέρω ένα ποτήρι χυμό?" με ρωτάει αλλά γνέφω αρνητικά 

Ηλιάνα: "Ένα τοστ?"

Νόρα: "Μαμά άσε με στην ησυχία μου αλήθεια" λέω ξεφυσώντας 

Με έχουν πρίξει 2 εβδομάδες τώρα

Μαρίνα: "Θες κάτι κορίτσι μου?"

Νόρα: "Ναι να μιλήσω στον Νικόλα, ξέρετε που είναι?"

Ηλιάνα: "Στο γραφείο του"

Κατεβαίνω κάτω και μπαίνω στο γραφείο του Νικόλα 

Τον βλέπω που δουλεύει για άλλη μια φορά 

Από εκείνη την ημέρα το έχει ρίξει στην δουλειά και έτσι αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον