My thoughts

<3 life

Lahat naman ng babae siguro gusto mapunta sa City of Love diba? (Paris)

Pero, para sa inyo ano nga ba ang Love?

Ito ba yung nararamdaman natin towards our opposite sex or love for the family?

Kahit ano naman jan siguro love pa din yun.

Eh paano pag nakaramdam ka na ng love na yan. Pero at the young age?

What will you do?

Well, ako kasi nung naramadaman ko yan. Go lang ng go.

Siyempre para sakin dati wala lang naman yun.

Boyfriend lang naman di ba?

Eh kaso mali pala yung inaakala ko, pag boyfriend pala may karapatan sya sayo may selosan may galitan at kung ano ano pa. Pero masaya kasi yung crush mo boyfriend mo.

Pero, dadating din pala sa point na lolokohin ka nya. Nung una di ko maintindihan. Bat kailangang lokohin mo yung taong mahal mo? Mali naman yun di ba?

Dahil bata pa ako ng mga panahong yun, umiyak lang ako ng umiyak. Eh ano bang magagawa ko? Mang-away? Di ko gawain yun. At dahil dun I've learnt my lesson. Hindi pala basta basta ang pagboboyfriend. Then my first relationship lasted 1 year and 3 months I guess? Kasalanan ko, pero may kasalanan din sya. Oo nagkagusto ako sa iba. Aaminin ko, pero hindi ako nakipag-relasyon sa iba. Sya lang pero wala. Hanggang dun nalang talaga eh. You know?

Nakamove on nga ako agad at a very short period of time.

Then nagboyfriend ulit ako.

Minahal ko din naman, kaso history repeats itself ata talaga?

Naloko nanaman.

Until this one guy came.

Actually matagal na kaming magkakilala at ex ko din sya.

Kaso alam nyo na, medyo may pinagsabay.

Hindi naman kasi ako yung tipo ng tao na mapagdamdam.

Sakto lang. Depende.

Ayun n nga. He courted me, kaso may gusto sa kanya kaibigan ko.

Alam nyo anong ginawa ko?

Nagparaya ako. Ayoko kasi na ako masaya tapos sya brokenhearted di ba?

Sacrifice kumbaga. Ang lakas maka superhero no?

Pero totoo :)

Naniniwala kasi ako na if it's meant to be it will be :-)

Andaming karanasan ko ng high school pa ko.

Pero alam nyo ba na yung lalaking tinukoy ay minahal ko ng tatlong taon.

At hindi naging kami. After what happened way back then.

We are like strangers. Oo, masakit.

So close but yet so far yung tema. Pero wala eh.

Kasalanan ko nman daw. At ang tanga ko.

Oo, I admit. Pero may magagawa pa ba ko?

Wala na eh.

But ang tikas talaga ng destiny eh.

Dumating yung time na inamin ko mahal ko pa din sya.

Hindi siya makapaniwala. Galing no?

3 years un. Imagine.

He said he will court me AGAIN.

I said okay. Wala kasi kaming time para sa isat isa.

Parehas kaming college students. Kaso 1st year sya ulit kasi nag shift sya.

Ako, eto 3rd year and at the same time dancer.

Kaya wala talaga.

Nung una, Okay pa.

Pero as time goes by, bat parang wala na akong halaga?

Ang sakit talaga nun. Every time na nakakarinig ako ng senting kanta napapa emote talaga ako. Bukambibig ko sya lagi.

Sabi nga sakin itigil ko na daw.

Kasi nagpapakatanga nalang daw ako.

Pero wala eh, pag mahal ko mahal ko.

A