Είναι εκείνη η στιγμή η εμπνευσμένη
που διεγείρεται το πνεύμα και χορεύει
σε τόπους μαγικούς σε ταξιδεύει
μα δεν αρκείται κι άλλους άπιαστους γυρεύει
Εκσφενδονίζεται σ'απάτητες κορφές
και σε μουράγια απ'το χρόνο ξεχασμένα
λύνει τους κάβους σε καράβια αραγμένα
και ξαναφεύγει επιστρέφοντας σε σένα
Κι ενώ αισθάνεσαι πως το 'χεις πια συλλάβει
εκείνο ελεύθερο στους δρόμους τριγυρίζει
Περιεργάζεται και μέσα σου γυρίζει
πέντε αισθήσεις με αγάπες πλημμυρίζει
Αποτυπώνοντας το στο χαρτί σου
το φυλακίζεις με αιώνιες αλυσίδες
δεν περιφέρεται στου νου τις καταιγίδες
μένει ενέχυρο εσαεί σε δυο σελίδες
Γιώργος Μανθαιάκης
