"Sorry pero break na tayo." sabi ni Kara.
Kara Fajardo. Ang pinaka maganda, pinakamatalino at ang pinakamamahal ko. Siya ang one and only girlfriend ko. Three years na kaming magjowa so since 1st year pa kami. Pero shitt, bakit siya nakipagbreak saakin? May nagawa ba akong mali? May iba na ba siyang mahal? Tae naman naguguluhan ako.
"Ba-bakit?!, Kara wag ka naman magbiro" sabi ko sakanya.
"Di ako nagbibiro Maximo, mahirap para saakin to pero kailangan eh. Sorry talaga" sinabi niya saakin habang umiiyak.
"Teka Kara, pag-usapan naman natin to oh." sagot ko naman sakanya.
Naiiyak na ako kasi ayokong iwan ako ng Mahal ko 😞
Hindi na nagsalita si Kara. Tumalikod nalang siya at tumakbo palayo.
Hahabulin ko sana siya pero pumasok na siya dun sa kotse nila.
Di na ako nakagalaw sa nangyari. Tulala nalang ako.
** After 1 Hour
Sinubukan kong tawagan, textsan si Kara pero wala eh. Di sumasagot. Siguro naka isang daang tawag na ako sakanya. Haayyyy.
Nakauwi na ako ng bahay at sinalubong a ng mama ko.
"Ooohhh Maximo, bakit anak? Anong nangyari?" tanong ni mama
"Wala po." sagot ko sakanya
"Don't lie to me Maximo, nanay ako. Alam ko kung may problema ang mga anak ko o wala. So ano yan?"
"Nakipagbreak po saakin si Kara" sabi ko
"I'm sorry to hear that son, maybe Kara has a reason." Mom
"Eh bat di niya sinabi? I gave my best sa relationship na to. Pero muhkang di pa sapat sakanya yun. Kung mahal niya talaga ako paglalaban niya tong relationship namin."
Sa sobrang depressed ay dumeretso nalang ako sa kwarto ko at iniwan si Mommy sa baba.
Nagpalit na ako at umupo nang biglang pumasok ang kapatid ko sa kwarto ko.
"Hello kuya." Si Lianne kapatid ko.
"Ohhh hi Lianne, bakit pala?"
"Parang ang lalim niyang iniisip mo Kuya ha? Haha. Anyway, sasama ka ba saamin ni moommy and daddy sa Palawan? Sembreak naman na kuya eh." Tanong niya
"Sige kayo nalang."
"Sige na kuya please. Pretty pleaseeee?" Pagpipilit ng kapatid ko
Makakatanggi ba ako sa batang to? Kaya umoo nalang ako na sumama. Aalis na sila after 1 Hour kaya nag impake na ako.
**After 1 Hour
Umalis na kami papuntang Palawan.
"Okay ka na ba anak?" Biglang tanong ni mama
"Yes mom."
"Tama yan anak para naman medyo mawala yang sakit ng loob mo." Sabi niya saakin.
Bigla ko nanamang naalala si Kara. Mga moments na nakasama ko siya. Lahat. Lahat naalala ko. Kaya kinuha ko phone ko at kinabit yung earphones. Pinikit ko nalang mga mata ko at nakinig ng music.
Ilang sandali pa ay minulat ko ang mga mata ko at nakita kong may malaking kotse na nasa lane ng kotse namin. Pumipitada na si daddy para tumabi yung kotse pero hindi to gumagalaw. Palapit ng palapit yung kotse. Nagaalala na kami. Sinubukan ni daddy lumipat sa kabilang lane pero maraming kotse kaya di kami makagalaw. Nasa harap na namin yung kotse. Niyakap ko nalang ang kapatid ko at pumikit. Ang tanging naririnig ko nalang ay ang sigaw ni mommy at ang pitada ng kotse.
*BOOOOOOOGGSHHHHH*
Nanghihina ako. Di ka magalaw ang katawan ko. Tunog ng ambulansya ang naririnig ko. Minulat ko ang aking mata at nakita ko ang mommy at daddy ko na nakahiga sa daan. Nakikita kong maraming gasgas sa katawan ni mommy at dugo sa ulo ni daddy. Teka saan ang kapatid ko? Dumating ang mga rescuers at isa isa kaming kinuha at ipinasok sa Ambulansya. Una si Daddy, then si Mommy at ako. Nang ipasok na ako sa Ambulansya ay nakita ko ang kapatid ko. Walang gasgas o sugat. Mabuti naman. Sa sobrang panghihina ay nawalan na ako ng malay.
**After 1 Day
Nagising na ako. Nasa isang maliwanag na lugar ako. Pero teka, parang, parang kwarto ko to ah. Bumangon ako chineck ang sarili. Walang sugat or anything. Tumakbo ako pababa. Nagulat ako dahil nasa dining table si Mommy, si Daddy at si Ading.
"Ohhhh anak, mabuti naman at maaga kang gumising halika ka na dito at kumain" sabi ni mama
Gosh. Ano to? I'm so confused right now. Kahapon lang ay naaksidente kami eh.
Baka naman panaginip lang yon. Pero hindi eh. It seems so real. Shttt, what happened??
