Üç hafta olmuştu , tam üç hafta ama ben ne dışarı adım atıyor ne de biri ile iletişime geçiyordum. Ben Paul ve size yaşadıklarımdan bahsetmek istiyorum. Çünki şuan başıma gelenleri anlatmazsam başkalarınında başına gelir ve kimsenin bu deneyimi tatmasını istemiyorum. Her şeyin en başına gidelim en iyisi..
Kız arkadaşımdan yeni ayrılmıştım aslında buna ayrılma denmezdi beni terk eden oydu, Daniel beni aradı uzun zamandır görüşmüyorduk bu beni hem şaşırttı hem de mutlu etti, hemen cevapladım.
-Dostum nasılsın? uzun zamandır görüşemediğimizin farkındayım. Ancak mükemmel bir fırsat çıkdı karşıma bunu telefonda anlatamam bir yerde buluşmaya nedersin?
Danieli özlemiştim hemde fazlasıyla ama asıl merak ettiğim neden bu kadar enerjik olmasıydı.
-Tamam seni her zaman ki yerde bekliyor olacağım.
Üstümü değiştirip hızlıca evden çıkdım nedense Danielin söyledikleri beni heyecanladırmıştı. Cafe Bar tarzı biryerde buluşurduk genelde ve ordaydı siyah deri bir koltukda oturmuştu hevesle yüzüme bakıyordu. '' Paul sana inanılmaz bir deneyim sunmam gerek , bir kaç yemeye gittim ve cap canlıyım, dostum beraber gitmeliyiz kesinlikle''
Daniel cidden farklıydı, o somurtuk duygusuz oğlan gitmiş yerine canlı enerjik yerinde duramayan bir Daniel gelmişti. Yavaşça kafamı sallayarak cevap verdim. ''Peki nerede ve ne zaman''
''Ben bize yer ayırttım ve ücretide ödedim 2 hafta sonra benim evimin önünde buluşalım bizi oradan alıcaklar.''
Anlamamıştım kim bizi yemeye götürmek için alacaktı?
''Bizi alacak olan kim?''
''Domuzlar'' diyerek gülümsedi ve içeceğinden bir yudum aldı. Evet hissediyordum Daniel farklıydı ve bu beni ürpertmişti. Ama sorgulamadım benim kafa dağıtmaya ve eyleneye ihtiyacım vardı sonuçta. İçkimden bir yudum aldım ve Daniel ile sohbet etmeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Domuzlar Sosyetesi
No FicciónNe görmüştü orada? Bu yaşadıklarını atlatabilecek miydi? Dünya artık düşündüğü gibi değildi ve birdaha eskisi gibi olmayacaktı.....
