Her kız kendine yakın olan, üzüldüğünde sarılabileceği hatta gömleğine sümüklerini sürebileceği bir erkek kankası olsun ister. Ama onu gerçekten sadece arkadaş olarak sevebilmek ister. Fakat konumuz Poyraz'sa bu pek mümkün olmuyor.
Poyraz başımın belası, sünnetinde bile yanında olduğum, altıma ettiğim zamanlardan beri sevdiğim kankam. Adı üstünde kanka ama pek öyle değil benim açımdan. Beni sevebilme ihtimali ise %1.
Evet sayısal değerlerle konuşuyorum. Çünkü kendisi benim dışımda tüm kızlarla çıkmış, toplasan iki takım futbol takımı kurarsın; evet bunu genellikle çocuk benzetmesi olarak yaparlar ama. Bense öyle deli danalar gibi o nereye gitse kıçının dibinden ayrılmayan, çıktığı kızların çoğunun ''Benimle bile bu kadar yakın değilsin,ayrılalım'' demesine sebep olan bir kızcağızım. Ama bir kız hariç. Ece. Kız bi de bizim 1. sınıftan 8. sınıfa kadar aynı sınıfta olduğumuz arkadaşımız. Allah'ı var güzel. Buna ortaokul yıllarında yığınıyla çıkma teklifi geliyordu. Bende işte ''Alev bak ayarla şu kızı yemin ederim tapıcam sana ''dedkleri arka plandaki inek kızdım. Ulan hep onun gölgesinde kalırdım. Zaten biz hep üçümüz takılırdık. Sonuçta aynı mahallede, aynı apartmanda oturuyoruz. Balkona çıksam görürüm, Ece bizden bi sonraki mahallede oturuyodu gerçi de. Okula beraber gidiyoruz, bakkala beraber gidiyoruz, tatile beraber gidiyoruz, tuvalete bile beraber gidiyoruz. Bende doğal olarak sevmeye başlamıştım. Heh. Ece diyodum. Bu lise birde nasıl olduysa bana bir gün Poyraz'dan hoşlandığını söyledi. Ben yüzümde gülümseme ama içimde ahanda evde kaldım düşünceleriyle Poyraz'a bunu söyledim. Poyraz'da sanki yıllardır bunu bekliyomuş gibi aaa çıkalım o zaman dedi hemen piç kurusu. Bunlar konuşmaya utanırken ben onlara aracı oluyodum. İlk defa benim zorumla elele tutuştular. Bunlar kavga edince ayrılınca ben evde annemi öpüyodum halay çekiyodum. Tabii sonra barışıyolardı. Ulan cidden ne şanssızım. Oysaki Ece ilk hoşlandığını söylediğinde saçını yolsaydım bunların hiçbiri olmaz, belki hiç çıkmamış olurlardı. Yani yine çıkmazdık da platonik platonik gezmemiş olurdum en azından. Bende belamı arıyor olabilirim. Kızım gelmişsin 17 yaşına biri daha elini tutmamış, zaten hayatının toplamında sadece 2 tane çıkma teklifi almışsın onlarını da 360 derece hızla dönerek kendinden soğutmuşsun hala Poyraz da Poyraz. Ebenin şeysi afedersin. Ama maalesef ki ebelere laf ederek hiç bir şey değişmiyo.
''Alev küstük barıştırsana.''
''Alev trip atıyo kanka çok özür diliyo seni çok seviyo ama yapmış bi öküzlük affet desene.''
''Alev Poyraz'ı en çok sen tanıyosun lütfen barıştır bizi.''
Ağzına sıçayım be.
Bu ikinci hikayem ancak birinciyi de elimden geldiğince devam ettirmeye çalışıyorum. Okunmasada :D Bu benim gece yatarken aklıma geldi. Neyse jfjdjd
