Her Kış...

Her Kış Ağlarım Ben.

Her kış ağlarım ben. O kaldırım kenarlarına, yerlere, evsizlere, dışarıda kalmışlara hep ağlarım ben. Acı verir bana her kış. Yardım edemediğim için, el uzatamadığım için, yetersiz olduğum için.  Belki de onlar gibi olamadığım için ağlarım. Onlar gibi ufak bir sorunda hemen pes etmeyip dimdik ayakta duramadığım için ağlarım. Bir evsiz gibi olamadığım için ağlarım. Onun cesaretine sahip olamadığım için ağlarım. Üstünden geçenlere rağmen sert kalabilen kaldırırım gibi olamadığıma ağlarım. Yer gibi geniş olamadığım her şeyi üstümden sorunsuzca geçiremediğim için ağlarım. Dışarda kalamadığım için ağlarım. Onlardan olamadığım, güçsüz olduğum için ağlarım. Ne yapacağımı bilemem, nasıl olacağını bilmem. Onlar gibi acıyı en yakından göremem, duyamam, hissedemem. Ben sokaktaki o yaralı kedinin üstüne yağan karım sadece. Soğuk olanım ben, yalnız olan. Sadece acı veren biriyim. Yeşilim ben. Onların sahip olamadığı yeşilim. İnsanların o yeşil için kavga edip birbirlerini öldürdüğü yeşilim ben. Ateşim ben, yanan bir ateş. Sadece güçsüzün canını inciten bir ateşim ben. Büyüğün önünde diz çöken küçüğü önünde çöktüren. Ulaşılmazım ben, sadece ulaşamayanlar için ulaşılmazım ben. Adaletim ben, beyaz adaletim. Gözlerim kar gibi beyaz bir bez parçasıyla kapalıdır benim. Terazim haksızı gösterir bana. Anlarım o zaman onda yeşilden olmadığını. Vermem hakkını ona. Ben, güçlüyüm (!), seni ezebilecek kadar güçlüyüm. Bir kaldırımı delebilecek kadar güçlü. Dünyayım ben. İrice olan büyük dünyayım. İçimde sen varsın, küçük sen. Uzayım ben, sonsuzluğa uzanan kollarım var benim, sende olmayan. Ama bilmem içimdeki en ufak şeyin nasıl olduğunu. Büyüğüm ben, sadece büyük. Küçük insanların özendiği büyük. Korumasız insanları saniyesinde yok edebilecek büyük. Ama sadece büyük. Küçük olamam ben. Olsam bile güçlü olmalıyım ben. Bencilim ben, her şeye sahip olan bencilim ben. Daha fazlası için can yakan bencilim ben. Kibirim ben, pis bir çukurum var benim. Sadece oraya düşmez onların kar taneleri. Kralım ben, vahşi kral. Sadece kadın ve altındır benim istediğim.  Ben pahalıyım, hem de çok. Paha biçilemez benim için. Ben siyahım, beyazı olmayan siyah. Ama sıcağım ben. Onların gibi üşümem. Kendimi ısıtabileceğim yerim vardır benim. Onların sahip olamayacağı türden. Bir bulutum ben. Sevmem büyük binaları. Deler geçer beni. Sinir olurum, rüzgar olup yıkarım onları. Fırtınalar estiririm. Dışarda kalmışlar üşür benim yüzümden. Ben güneşim. Ama batıdan doğarım. Ben ufuk çizgisiyim. Asla ulaşamayacağın o çizgiyim ben. Ben özgürlüğü sevmem. Çünkü özgürlüğü elimde tutamam, onu ezemem yok edemem. Ben özürlük olamam. Sevmem özgürlüğü ben. Sevemem. Bu yüzden bir kar tanesiyim ben. Her tanem farklı benim. Ama özgür değil. Rüzgar, isterse ileriye yağarım isterse sana. Güçsüzüm ben. Bizim gibi güçsüzüm. İnsanım ben, olamadığım kadar insanım. O yaralı kedi kadar çaresiz olamam ben. Yapamam. Korkarım ben. Korkağın kendisiyim ben. Evim olmadığı zaman hiçbir şeyim ben.  Ucuzum ben, kalitesizim ben. Onları ezerim çünkü ben. Bilmem ne yaptığı mı çünkü ben. Her kış ağlarım ben bu yüzden. Ayakta dimdik duramadığım için, ağlarım ben…