THROUGH THE YEARS
CHAPTER 8
Pagkatapos kung picturan ang kasal ni Cindy ay umuwi na ako dito sa pinas kaagad kasi alam ko masaya na si Cindy ngayon at yun lang naman ang gusto kung makita ang maging masaya siya kahit hindi ako ang kapiling niya.
Few months later ay unti unti ko nang nakalimutan si Cindy. I just focus on my self that time dahil gusto ko sanang hanapin muna ang sarili ko. Kinalaunan ay na promote ako bilang isang manager nang isang Photography Company. Naging workaholic din ako that time dahil nagporsige talaga ako upang makabawi man lang sa mga taong nag-aruga sa akin nung bata pa ako. Yes yung bahay ampunan ang tinutukoy ko, I really really want to help those who nurture me and taught me to be me right now. Binibigyan ko ang bahay ampunan nang pera para man lang mapalaki ang bahay ampunan at mapadami pa ang matulungan nila na bata.
Few years later, i was 29 or 30 years old that time when I met this girl named Amie. She is so caring and genuine person. When I saw her face I remember Cindy because they are so alike.
Everything change in my life when she appears. My very workaholic mode change into chill and cool mode. For me she is my stress reliver. Nanjan siya palagi kung kailangan ko siya. So that's when I thought to court her. Niligawan ko siya kahit na napaka mahiyain ko pero sabi ko sa sarili ko na ITS NOW OR NEVER so sinagot naman niya ko agad kasi nga hindi lang ako magaling kumuha ng larawan, magaling din ako kumuha ng puso ng babae...(🥰🥰☺️😊)
To be continued...
