On Fire

13

OP ZEE
Faun heeft Haizea nog steeds vast 'please, laat deze storm stoppen!' Roept faun, 'Ik wil haar alleen maar helpen!' Faun merkt dat de wind niet minder wordt, maar de bliksem is weg. 'Ik heb de bliksem gestopt, ik ben het element donder en bliksem. Ik ben lyn, Deens voor bliksem.' Lyn komt naar beneden, ze zat hoog in de lucht. Langzaam zakt ze in het water en pakt Haizea's andere arm beet. Samen houden ze haar boven. 'Weetje, ik lijk misschien slecht, maar ik ben ook maar gewoon een element.' Lyn kijkt een beetje verdrietig. 'Als ik zag hoe bang jij net was zou ik willen dat ik gewoon een bloemetjes en vlindertjes element was en niet iedereen bang maakte. Het is nou eenmaal mijn taak om bliksem te laten bestaan, maar soms wou ik dat ik kon ruilen.' 'Tuurlijk niet joh. Bliksem is toch juist speciaal, en vuur is een veel gevaarlijker element voor de anderen. Als jij er niet was zouden de elektrisch geladen wolken ontploffen en daarbij onze hele planeet aarde.' 'Tja, als je het zo bekijkt... Wie ben jij eigenlijk?' 'Ik ben fauna, ofwel faun. En dit is Haizea, van de wind. Alle elementen moeten samen naar ARENDEL voor ijs.' 'Au!!!' Schreeuwt Lyn, die haai beet me. 'Vlug, trek ons omhoog op de wind, dat kon je net ook!' Zegt faun snel... Het lukt Lyn maar net om 3 mensen omhoog te krijgen: zichzelf, Haizea en faun.

IN HET WILDE WOUD
Er trekt een donkere lucht over het wilde woud. Madelief rilt er van, het is al jaren niet meer een klein beetje donker geweest. Als de wolken over zijn denkt iedereen dat het gewoon weer licht is, maar het wordt steeds donkerder. Als het zo donker is als de nacht hoort Madelief een bekende stem:'dus je bent nog in leve "liefje"? Dat is nou jammer, dat gaat niet lang meer duren. Toen voelde ze een harde klap op haar hoofd en viel flauw van de pijn...