Staring at the bright twinkling lights of stars. Seeking for something that cannot be found. Hopelessly wishing that there is an "us" in the end.
"Lumalalim na ang gabi ngunit wala kana sa aking tabi" I whispered. Mag isang nakatunganga sa kalangitan, nakaupo sa damuhan. Hindi ipagkakailang miss na miss na kita.
Luha ay agad tumulo ng walang pag aalinlangan. Hikbi ang aking iniwalas, kailan nga ba ako tatahan.
Tanging ihip lamang ng hangin ang yumayakap sa aking katawan, nakikiusap na ito'y aking hagkan. Sana nga nandito kapa. Ikaw sana ang aking hinahagkan sa tuwing ako'y umiiyak.
"Maaari na ba akong lumagay? Pagod na pagod na akong umiyak kakaisip kung saan tayo magkikita" I murmured in the air, luha ay ayaw magpaawat.
"Bakit di mo sinabi sa akin na lilisan ka? Edi sana sumama ako upang may kaakbay ka" pagsasalita ko ng biglang huminto ang ihip ng hangin. Biglang lumamig ang likod ko na para bang may yumakap dito.
"Mahal, pangako, hindi na ako maghahanap ng iba, pangako simula ngayon, hindi na na ako magmamahal ulit. Kung magkataon man na magmamahal ako, sa kabilang buhay na, pag nakita kita"
YOU ARE READING
My Kaleidoscope
General FictionLoving someone is the most beautiful thing in the world. Feeling the moment of being loved by the person you want to grow old with is a blessing that everyone can have. What if someday you need to let go of that person for them to have peace and li...
