Genç doktor asistan düşüncelerini toplamaya ve hastanın başvurusunu doldurmaya çalıştı.
- Ali! - Güneş'in sesi keskin bir şekilde duyuldu.
- Güneş? Bir şey mi oldu? - Ali tereddütle cevap verdi ve kaşlarını çattı.
- Bugün Gülin'in doğum günü ama yapacak çok işim var. Arabamı alıp benzin istasyonuna götürebilirmisin? Lastiklerle ilgili sorunlar da var. Lütfen Ali....
Ali, başlangıçta günü böyle geçirmeyi planlamadığı için bir an düşündü. Ancak birine yardım etmeyi reddetmek ona göre değildi.
- Eee? Yardım edebilir misin?
- Tabii ki hemşire Güneş. Yardım edeceğim - dedi Vefa.
Güneş keskin bir şekilde anahtarları Ali'ye doğru fırlattı ve adam o kadar net ve güzel bir şekilde yakaladı ki kendisine bile şaşırdı. Ama yalnız gitmek istemedi. Ali hemen sevgili Nazlı'yı düşündü. O'nunla gitmek istiyordu. Ancak kendisi reddedeceğini gayet iyi biliyordu.
Ali sokağa çıkarken direksiyona geçmek üzereydi ama geriye baktı ve avucuyla gözlerini güneşten kapatarak çıkışa baktı. Nazlı kapının eşiğinde dondu ve onu kuşaklardan izliyordu.
- Nazlı? - Ali seslendi.
- Sen sürecek misin? – Kız gülümseyerek sordu.
- Evet. Arabanı benzin istasyonuna götürücem. – adam belirsizce cevap verdi.
Ali'nin kafasında rahatsız edici bir düşünce dönüyordu, onu rahatsız ediyordu. Ya teklif yaparsa? Ya reddederse? Adam uzun düşünmedi ve şansını denemeye karar verdi.
- Nazlı, benimle gelmek ister misin? Direksiyon başında kendimi pek rahat hissetmiyorum.
Soru kızı biraz düşündürdü. Eski erkek arkadaşıyla yalnız kalmak istemiyordu, ama onun yalnız gitmesine de izin vermek istemedi.
- Seninle geleceğim Ali. - kız tereddütle cevap verdi, ancak derinlemesine düşündüğünde soldu ve daha sessizce ekledi:
- Ama dikkatli olmalıyız.
Dakikalar içinde ikisi de arabada oturdu. Ali direksiyonu kavradı, kasvetli bir şekilde etrafına baktı.
- Herşey yolunda mı? - Nazlı sessizliği bozdu.
- E.Evet.. Herşey yolunda Nazlı. – adam neredeyse duyulmayacak şekilde ağzından çıktı.
Ali anahtarı kaydırdı ve doğru yöne çevirdi. Anında araba çalıştı ve motorun sesi duyuldu. Araba ilerledi ve bir süre sonra otoyolda ilerliyorlardı. Nazlı kendini çok rahatsız hissetti. Bir şekilde dikkatini dağıtmaya ve Ali'ye bakmamaya çalıştı. Kız çantasından parlak turuncu bir portakal çıkardı 🍊. Ali sessizce buna dikkat etti. Kız ağzını açtı ve dikkatlice bir dilim portakal koydu. Nedense bu görüntü Ali'yi gerginlik yaşattı.
Genç adam bunu görmezden gelmeye çalıştı.
- Portakal kokusu enerji verir ve gergin bir zihni sakinleştirmeye yardımcı olur. - dedi Ali.
- Ahh. Ben biraz acıktım. İstiyor musun? - kız adama bir parça uzattı.
- Hayır teşekkürler. Aç değilim. Öğle yemeği vaktim çoktan geçti. - dedi adam ve endişeyle yutkundu.
Bir sonsuzluk gibi görünen yolculuk boyunca Nazlı, Ali'nin bu odaklanmış, özenli bakışlarını sık sık kendi üzerinde hissetti, ama bu onu rahatsız etmedi. Bir an için adamın kaşlarının altından kısa bakışlarıyla karşılaşınca biraz gülümsedi ve gözleri parlak bir ışıkla parladı. Kız, sanki sıcak suyla ıslatılmış gibi vücudunun sıcaktan ağrımaya ve yanmaya başladığını hissetti. Sonunda gerilime dayanamayan Nazlı sessizliği bozdu:
