Jiro: Ui. Aika.
Aika: Oh? Jiro, Hello. haha. Bakit?
J:nabalitaan ko yung sainyo ni Bryan ah?
A:Ah. iyon ba? sino nagsabi?
J:Sya. Haha.
A:Ah. Oo nga e. ewan ko ba. gusto ko na ngang lumayo eh.
J:oh? Bakit naman?
A:eh kasi masasaktan ko na naman yun pagnagkataon eh.
J:eh hindi mo na ba mahal?
A:ewan ko.
J;Sapalagay ko mahal mo pa rin sya. Sadyang natatakot ka na lang uli na masaktan nya pa. Aya mo na lang mangyari ang mga nangyari noon.
A:Oo. syempre kasi alam mo yung pakiramdam ng ginawa mo ang lahat pero noon di nya napansin lahat ng yon? Na ako sobrang nagsisisi pero sya ang sagot nya lang "GINAWA KO ANG LAHAT AT WALA AKONG PAGKUKULANG." syempre dun pa lang nasasaktan na ako.
J:Naiintindihan naman kita Aika eh. Nasaktan ka natural lang yon. Pero, parehas lang naman kayong nagkamali noon eh. Bakit di mo subukang bigyan sya uli ng pagkakataon? May "BIGPART" ka kasi sa buhay nya eh.
A:Talaga? Bakit kailangan humantong sa ganito? Bakit kailangan nya akong iwan kung noon pa lamang pala ay may "BIGPART" na ako sa buhay nya. Kung talagang mahal nya ko di nya maiiisip na iwanan ako.
AIKA'S POV
Ang gara talaga ng mga lalaki. Bakit nga kaya ganon?! Bakit sila bumabalik kung kelan masaya ka na at nakamove-on ka naa? Pero, bakit ako nagkakaganito? Bakit apektado pa rin ako? Mahal ko pa kaya sya? O baka naman nadadala lang ako ng mga pangyayare? Pero, di ko na sya kaya pang lumayo. Gusto ko na friends pa rin kami. Pero, natatakot ako e. Ayoko ng MASAKTAN PA! LALONG AYOKONG MAPAGLARUAN! Siguro nga tama si Jiro. :l
