Moraran ellerime baktığımda anladım sevmek bu değildi. seven insan olgunlaşır, sevilen huzura doyardı biliyorum. bense her güne bir sonraki savaşa hazırlanarak uyandım bir öncekinin ölülerine basarak. kendi üzerimi örttüm geceleri, üşüyen bileklerimi ısıttım. hangi dağın yangınına su olunur bilmeden bütün bulutlarımı toplayıp geldim bir yanardağın başına. yandım da, kaçtım da. nereye gittiğimi bilmeden öylece çıktığım bu yolun ortasında mahsur kaldım. etrafım sarıldı, gözlerim bağlıydı. hiç böyle savaşılır mı? yenildim de, öldüm de. şimdi bulabildiğim en büyük taşları üstüste koyup yüce bir set çekmek niyetindeyim önüme ve girişine rengarenk bahçeler de vadetmiyorum. ben artık çiçek büyütmek istemiyorum. bir damla su bulursam eğer, ayağımdaki yanıklar geçsin yeter.
Gülsüm Alabay
