Yeni Bir Ben

Sıradan Bir Gün -1

Evet, yine sabahın 6'sında kalktığım sıradan bir gün. İlk öncellikle kendimi tanıtayım... Benim adım Mehir, bu yıl 18 yaşıma gireceğim. 10.sınıfta okuyorum. Çalışkan ve zeki bir öğrenci olarak bilinirim, ama okulda çok ezikleniyorum. Sâkin, kendi halinde bir insanım ama tabiki bende damarıma basılınca sinirlenen bir insanım. Fiziksel özelliklerime gelecek olursak, kahverengiye kaçan siyah saçlarım var, iri koyu kahverengi gözlerim, dolgun dudaklarım, kumral bir tenim var.

Kalktım, ve hazırlanıp yatağımı topladığım sırada kapı çaldı. Ateş gelmişti. Ateş benim küçüklükten beri en yakın arkadaşımdı, benim aksime okulda çok popülerdi.

Kapıyı açtım:
-Hoş geldin ben de tam çıkıyordum
Diyip çıkıcaktım ki Ateş beni durdurdu:
-Daha çantanı almadın nereye çıkıyorsun?
Diyip güldü.
-Evet doğru ya çantam. Dalgınlığıma gelmiş ne gülüyorsun ya, neyse çantamı alıp geliyorum.
Diyip odamdam çantamı ve telefonumu alıp indim. Daha sonra birlikte okula yürüyorduk. Ateşe anlatmam gereken bir şey vardı:
-Ateş.
-Efendim, Mehir.
-Sana bir şey söylemem gerekiyor, ama darılmak yok!
-Orasına ben bakarım küçük hanım, sen bir çıkar ağzındaki baklayı.
-Ateş, ben İzmir'e taşınıyorum...
-Ne! Kızım ne İzmir'i saçmalama lütfen. Yürü hadi okula geç kalıyoruz. Bir daha böyle saçma sapan bir şey duymak istemiyorum ağzından, Mehir!

Durdum, Ateş'in beni ciddiye almasını bekliyordum. Onu İstanbul'da bırakmak zor evet ama burada insanların bana kötü davranmalarına dayanamıyordum, değişip daha sosyal biri olup İzmir'de yeni insanlarla tanışmak istiyordum. Ateş durduğumu fark edip dönüp bana baktı:
-Ateş ben çok ciddiyim! Burada bu kötü kalpli insanlarla hayatımı mahvetmek istemiyorum, lütfen beni anla. Her gün beni onlardan ne kadar korumaya çalışsanda hiç bir zaman beni onlardan tamamen koruyamayacaksın. Evet, seni burada bırakmak istemiyorum ama gerçekten yeni bir hayat kurmak istiyorum. Tek isteğim bu.

Ateş'in gözlerinin dolduğunu görebiliyordum. Neredeyse 8 yıldır arkadaşız ve bunca zamana kadar hiç bir zaman kopmamıştık bu yüzden tepkisi bana normal gelsede onu böyle görmeye dayanamıyordum. Tam önünde duracak şekilde geldim ona doğru, sonra boynuna sarıldım. O da bana karşılık verip sarıldı.

                          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Okul çıkışı Ateş'le eve dönerken her zamankinden daha sessizdik. Evimin önüne geldiğimizde durdum, Ateş karşıma geçip gözlerime bakıyordu. Ateş sessizliği bozup:
-Mehir bende geleceğim İzmir'e.
-Ateş, lütfen saçmalama hem ailenle gelebilirsen gelebilirsin ancak, onları burada bırakmayı düşünmüyorsun değilmi?
-Onlarla konuşucam Mehir, bana güven ikna edicem onları. Hem aynı lisede okuruz. Biliyorsun ailem eğitimim için her şeyi yapar. Orada okumak istediğimi söylersem anlarlar.
Ateş'in bakışları bir yavru köpek bakışı misaliydi. Ona hayır demek istemiyordum, diyemezdim de çünkü en az bende onun kadar istiyordum bizimle gelebilmesini:
-Ateş, emin ol bunu en az senin kadar bende isterim ama bunu benim için yaptığını düşününce üzülüyorum. Sonuçta senin burada kurulu bir düzenin var ve ben bunu bozmanı istemiyorum.
-Ne söylersen söyle Mehir, ama ben seninle İzmir'e gelicem. İyi akşamlar.
Deyip ağzımı bile açmama izin vermeden evinin yolunu tuttu.