Mono no aware [Yeonbin] ✔

Bozuk Pusula

Y: Paltosuzsun, üşütmek mi istiyorsun hava dehşet soğuk
S: Uzun süredir yazmayınca unuttun sanmıştım
Y: Haha güzel şaka.
S: Haklısın, hava soğuk eve dön
Y: Sen dön. Hasta olucaksın aptal
S: sanane Yeonjun, eve dön hadi bende sonra gelirim
Y: Ay böyle diyince aynı evde yaşıyormuşuz gibi oldu dimi
Tamam beyim nasıl istersen
S: Tanrım, sabır...
***

Saatler -veya sadece dakikalar- geçmiş Soobin hala yerinden kımıldamamıştı. Gözleri uzaklara dalıyor, sonra da doluyordu. Üşüyordu Soobin, üşüdükçe unutuyordu -ya da belli bir süre aklını susturuyordu sadece-.

Birden bastıran yağmur keyfini kaçırmaya yetmişti fakat henüz eve gidesi de yoktu. Yüzünü havaya dönüp su damlalarını hissederken bu huzuru da bozan siyah bir şemsiye olmuştu. Kim olduğunu siz tahmin edersiniz, Soobin de ediyordu bu yüzden ardına dönmedi.

- Yeonjun...
- Hasta olmanı istemiyorum
- Lütfen evine dön.
- Sen gelmezsen bende gitmem
- Seni kendimden vazgeçirmem için ne yapmam gerekiyor. Yüz vermiyorum, uzak duruyorum, kırıyorum.
- Anlamıyorsun Soo. Sen beni itmeye çalışıyorsun ama...
Durdu ve temiz havayı içine doldurdu. Şimdi ağlamamalıydı.
- Pusulamın tüm yönleri sensin. Pusulam seni gösteriyor. Başka yöne gidemem.
- Pusulan bozukmuş
- Olsun, bu hali daha güzel

Ayağa kalktı büyük olan, onunla konuşmak isteyen tarafını zorla bastırdı.

- Arama boşuna bulunmak istemeyeni
- Bu sefer bulacağım, ve kaybetmeyeceğim.

***
Zorla yb attım. Şu ruh hali içindeyken bir şey yapasım gelmiyor. Neyse iki üç güne bitiririm kitabı da. Oylamayı unutmayın ♥