Teknoloji fazlasıyla gelişmişti bir trenle zamanda yolculuk yapılacak kadar.
Alena kamer trende mahsur kalan birçok kişi gibi 1 hafta boyunca orada kalmıştır dışarı çıktıklarındaki zaman, trene bindikleri zamanla alakası yoktur.
ben geldiiim yeni bir bölümle karşınızdayım evet artık bölümlere başlamış bulunmaktayız . bir kitap için ilk defa fazla fazla araştırma yaparak yazmaya başladım neyse artık bölüme geçelim ben sizi tutmiyim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ceketimdeki alena kamer yazısını çıkartıp ceketi kaptığım gibi merdivenlerden aşağı indim bugün geç kalmıştım normalde dakik biriyimdir ama bugün bir terslik vardı hiç bir işim yetişmiyordu. Bahçe kapısını açıp dışarı çıktım.
Evimin yakınlarında tren istasyonu vardı haftada bir aynı saatte aynı günde buraya gelir dinlenirdim birkaç saat oturup kalkardım bu benim rahatlama şeklimdi.her zamanki oturduğum yere oturdum aslında karşımda tren ve ben sadece giden treni izliyodum belki bu saçma belki fazla acayip ama kendi sesizliğimde boğulmaktan daha iyidir dimi.
Çantamdan kitabımı ve sabah aldığım kurebiyeleri çıkardım kitabımı biraz okuduktan sonra etrafa göz gezdirmeye başladım teknoloji çok hızlı gelişiyordu fark edemediğimiz kadar hızlı etrafa insandan daha çok polislerin yada bekçilerin rolünü robotlar yapıyordu burada bile heryerde robotlar geziyordu görevleri kuralları çiğneyen kişileri yakalamaktı.
Biraz daha oturduktan sonra kolumdaki saate gözüm ilişti 1 saatten beri burada oturuyordum gitme vaktim gelmişti eşyalarımı çantama koyup kalkıcaktım ki arkamdan hiç tanık olmadığım bir ses geldi arkamı döndüğümdeyse bana kıpkırmızı gözleriyle bakan kızgın bir robot vardı .Gerçekten bu bana bakıyordu iyide ben bir şey yapmadım ki galiba hala bakmaya devam ediyordu benim burdan acilen kaçmam gerekirdi nereye kaçabileceğimi düşündüm sırada önümdeki gitmek üzere olan trene atladım arka tarafa doğru gittim ve yer eğilerek saklandım etrafa baktığımdaysa herkes bana bakıyordu, utanmıştım aslında ama belli etmemeye çalışıyordum biraz zaman geçtikten sonra robotun gittiğini düşündüm sakladığım yerden kalkıp trenin açık olan kapısından tam dışarıya çıkacaktım ki kapılar aniden kapandı ve bir ses duyuldu "Bu yaptığınız son yolculuk olabilir"
...
İçimdeki ses nası ya diyordu kapıyı açmaya çalıştım ama zaten açılmayacağını bildiğim halde kapıyı zorladım en sonunda boş bir yere geçip bekledim ki trenin içindeki herkes şaşırmıştı birden kapıyı açın sesleri gelmeye başladı sanki herkes özgürlüğünün elinden gitmesine isyan ediyor gibiydi en sonunda bende kalkıp seslendim ama kalabalığın sesine kimse cevap vermedi ki tren hareket etmeye başlayana kadar "lütfen yerlerinize oturun ve sakin kalın"
İçimizden biri" sakın kalın mı gerçekten nasıl sakin kalmamızı bekliyorsunuz " bunu diyen siyah saçlı mavi gözlü bir kadındı ve haklıydıda ama yine bir ses duyuldu " siz bizim deneklerimizsiniz, zamanda yolculuk deneyi için , size şimdi olacakları söylüyorum "
Tren gittikçe hızlanmıştı ve çok fazla hızlıydı neredeyse yerinden fırlayacak bir füze gibi
Sesler gittikçe artmıştı bazıları ağlıyor bazıları bağırıyor bazıları lanetler okuyor ama ben niye bu kadar durgundum belkide hayatım gerçekten burada sonlanıcaktı gerçi kaybedebileceğim pek bir şeyim yoktu
"1. Tren gittikçe hızlanacak "
Ve gerçektende gittikçe hızlanıyor galiba sona geliyorduk aklımdan acaba Şahadet getirsem mi diye bir düşünce geçmedi değil , camlara baktığımdaysa büyük ihtimalle bir şehri yada yeri çok az bir zamanda geçiyorduk kafamı trenin içinde bir göz gezdirdim
"Dışarı baktığınızda artık dışarıyı beyaz bir ışık gibi göreceksiniz "
Hemen dışarı baktım ve birçok kişide öyle yaptı gerçektende artık heryeri bembeyaz görüyorduk .
Ve yanımda oturan kişi fısıldadı zaman yavaşlıyacak dedi ve haklıydıda gittikçe yavaşlamıştık yada bize öyle geliyordu
" 2.zaman yavaşlıcak "
Duyduğumuz ses bile yavaşlamıştı ki söylediklerini çok zor anlamıştım elimi kaldırmaya çalışıyordum ama çok yavaştı ...
Gittikçe yavaşlayan hayatımız dahada yavaşladı ve günlerce bu böyle sürdü Ve sonunda geçen günlerin ardından 3. Olacak şey söylendi
"3. Artık duyduğunuz Sesler hareketleriniz normale dönecektir ve dışarı çıkabileceksiniz son söylemem gereken şey bu bir bant kaydıdır"
Hareketlerim gerçektende normale dönmüştü ve en sonunda bize yavaş gelen ama oldukça hızlı olan tren durmuştu peki biz şimdi napıcaktık günlerdir ayağa kalkamıyordum şimdi nasıl yürüyecektim benim ilerimdeki koltukta oturan biri ayağa kalkmaya çalıştığı gibi yere düşmüştü demek ki bu kadar kolay kalkamaycaktım herkes o düşen kişiye yardım etmek istedi ama kimse yardım edemedi herkes kalkmak için alıştırmak yapıyordu neyseki biraz sonra birçok kişinin ayağa kalkması düzeldi ve düşen kişide kendi kalkalbilmişti bende kalkmıştım herkes trenin kapılarına yöneldi bir an önce herkes dışarı çıkmak istiyordu bende dahil Trenin kapıları birden açıldı içeri temiz hava kokusu geldi dışarı çıktığımızdaysa heryer çok değişikti ki dışarıdaki herkes şaşırmış şekilde bakıyordu hemde fazla şaşırmış galiba herkes birden dışarı akın edince şaşırdılar nedense şuan çıktığımız yerdeki tren istasyonun görünümü bile değişmişti 1 kaç gün içinde değişecek birsey değildiki bunda çok büyük bir terslik vardı .
Bize bakanlardan biri onların gözlerine nolmuş dediğini duydum yanındaki de bilmiyorum dedi , çok acayipti gözümüzde ne mi var trenlerden çıkanların gözlerine hiç bakmamıştım baktığımdaysa mavi gözlü kadının gözleri masmavi parlıyordu nasıl bu kadar parlayabilir trendeyken gözüne bakmıştım ama gayet normaldi diyer kişilerin gözlerine baktigimdaysa bazılarını yeşil bazılarını kahverengi şekilde parlıyordu hemen çantamdan aynayı çıkardım ve baktım ki benim gözlerimde parlıyordu hemde kahverengi gibi gözlerim neden parlıyordu gözlerimi açıp kapattığımda gitmişti gerçekten bize bu dünyaya nolmuştu
Şimdi yapmam gereken kaldığım yere gitmek o yüzden tren istasyonun girişini bulmaya çalıştım ama bulamamıştım en sonunda oradan geçen birine çıkışı sordum bana yerini gösterdi ve çıktım aslında evim yakınlardaydı ama buralarda ev yoktu ya gerçekten kaybolmuştum yada tren bizi farklı bir yerde indirmiştir. hızlıca trenin olduğu yere gitmiştim ki herkesin bir yere baktığını farkettim ve bende oraya bakmıştım ki oradaki yazı
