Kilometer 257*

Chapter 2 (Ulan)

Biglang dumilim ang paligid at kahit ang  taas na ng sikat ng araw ay kumilimlim parin. Hnd ko batid na uulan pa ngayong araw eh wala namang akong nabalitaan na may bagyo.

NV

Singkit: Naku. Kuya mukhang uulan pa yata? Matatagalan ba tayo jan?

Ako: Medyooo eh. Pero ayos lg yan. Naka Jack Hammer naman yung kotse mo at pwede karin sumilong sa loob.

Singkit: Eh? Paano ka? Baka mababasa ka?

Ako: Ayos lg ako. Wag mo ako alalahanin. Ang isipin mo yung kaibigan mong mataray, baka maligaw pa yon.

Singkit: Sigee kuya. Baka nga. Tatawagan ko muna saglit.

Habang tinatawagan nung Singkit na babae  ang kaibigan nya, Naka focus naman ako sa mga ginagawa ko at  para di naman ako maabutan ng ulan. Mukhang malakas ata yung ulan na darating.

NV

Phone Call
Singkit: Woy Trisha? Di ka ba babalik dito?

Trisha: Babalik ako bes. Ano kaba? Nagpapalamig lg ako ng ulo. Okay na yung kotse?

Singkit: Di pa.  Ginagawa plg ni Kuya. Mukhang mamatagalan ata siya don.

Trisha:  Eh. Kasalanan nya naman talaga.

Singkit: Tumigil kana nga. Di ka nakakatuwa eh. Sinisisi mo pa sa ibang tao imbes na tumulong ka.

Trisha: Asus. Sige na nga. Wag kang mag alala, Naghahanap ako ng mga bahay dito na maaring  hingan ng tulong.

Singkit: Mabuuuti at naisip mo yan.

Trisha: Osha. Mukhang uulan pa. Hahanap narin ako masisilungan ko dito.

Singkit: Sige2.

Call Ended.

At unti unti nang pumapatak ang ulan sa aking mga braso. Kasabay ng aking mga pawis na tagaktak.

Ako: Nakuu. Miss sumilong kana. Pumasok ka na muna sa loob ng kotse para di ka mabasa.

Singkit: Sigee kuya. Di ba to  matutumba?

Ako: Hnd yan. Basta wag ka lang masyadong magalaw sa loob. Malapit narin to matapos

Singkit: Siiiigee2 kuya. Salaamat2.

Ako: Ayooos lg.

Habang palapit nakong matapos sa ginagawa ko ay biglang lumakas na nga ang ulan at may  kasamang  kulog at kidlat na may malakas na hangin.

Trisha: Nakuuuuuu naman. Lumakas pa ang ulan. Tsk. Pahamak talaga yung lalaking yon.

Habang naglalakad si Trisha sa kalsada ay may nakasalubong siyang pitong lalaki. Mukhang malayo pa ang pinang galingan nila dahil may dala dala pa silang malalaking bag. Malalaking tao at animo'y parang mga sundalo na galing sa giyera. Habang papalapit na sila kay Trisha, Nakadama ng takot at kaba si Trisha at baka masasamang tao yung mga makakasalubong nya. 

NV

Lalake 1: Mukhang nag iisa ka ata sa malakas na ulan miss uh?

Trisha: Oho. Nasiraan po kasi kame ng sasakyan banda ron. Naghahanap  lg ako ng mga bahay na maaaring hingan ng tulong.

Lalake 1: Talaga ba? Nasiraan din kasi kame don. Iniwan na din namin sasakyan namin dahil wala  din naman kaming gamit  para ayusin.

Lalake 2: Miss, baka gusto mong samahan ka na namin? Delikado dito lalo na't maulan.

Trisha: Okaay lg po. Ako nlg po mag isa.
(Medyo may takot at kaba sa tinig ni Trisha habang sinsabi nya to.)

Lalake 3: Mukhang giniginaw ka na ata sa boses mo eh. Hahaha

(Sabay sabay nag tawanan ang mga lalake.)

Mahahalata mo ang takot sa boses ni Trisha sa mga kaharap nyang mga Lalake. Di alintana ni Trisha na mapupunta siya sa sitwasyon na ganon.

Trisha's Perspective:
Paano nato? Baka ano pang gagawin nila sakin dito? Naku naman.

NV

Lalake 3: Giniginaw kana ata miss? Anoo na?
Pagtatanong nya kay Trisha

Trisha: Hnd naman po.
Sagot nya habang naglalakad siya ng pa atras ng dahan-dahan.

Bigla siyang hinarangan ng dalawang lalake sa likod at napasigaw nlg ito.

REGIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINA!!!
Sigaw ni Trisha kasabay ang pag kulog at kidlat.

Hinawakan ang dalawang kamay ni Trisha ng   isang lalake habang hinihila siya pababa ng burol. Ramdam ni Trisha ang pag sapak sa kanya ng lalake at agad nya itong kinahilo. Kitang kita nya sa kanyang mga mata ang putik na sumasayad sa kanyang tuhod habang naririnig nya ng kaonti ang pinag uusapan ng mga lalaki hanggang sa nawalan na siya ng malay.

----
Cont.