◇◇◇
Bırak hakikat incitsin seni,
Bir yalan ile avutulacağına.
◇◇◇
"Saray'da bir çok prens ve prenses olucak Liya hem belki sende hayatının erkeğini bulmuş olursun neden gelmemekte ısrar ediyorsun?"
Sabahtan beri Kate'nin Saraydaki davete ısrarla beni götürmeye çalışmasını dinliyordum.
Ve ben gitmemekte kararlıyım.
İnsanların yalancı gülümsemeleri, genç kızların presleri etkilemeye çalışırken boya küpüne dönen yüzlerini, avize gibi etrafta gezen leydileri görmek istemiyordum.
" Kate lütfen daha fazla ısrar etme. Gelmeyeceğimi biliyorsun."
Kate en sonunda kararlı yüzünü ve tavrımı görmüş olacak ki ısrar ve tekliflerini kesmişti.
Saraya sadece davet olduğunda gidebiliyorduk daha doğrusu ben gidiyordum .
Şimdiye kadar iki kez giymiştim. İlki Sarayın bahçesinde terk edilirken yani 6 aylık bir bebekken.
Diğeri ise prens 'in benden askerleri ok atmada eğitmemi istediğin de yani 2 yıl önce , ok atma da fazlası ile iyiydim babam Ordu'nun başkomutanı olduğu için herşeyi babam dan öğrenmiştim.
Prensin ben evimizin bahçesinde çalışırken görmesi ve Saraya çağırması benden askerleri eğitmemi söylemesi Üzerine başlamıştım.
Normalde kabul etmezdim fakat babam' ın kabul etmem için başını sallaması ile kabul etmiştim.
Babam Kral' ın sağ koluy du ve eminimki bunu babama sormuştu.
Kapımın köşesin de olan oklar sırtımdaki yerini almıştı.
Kate'de benim ile beraber odamdan çıkmıştık. Kendisi yan tarafımızda olan evlerine giderken bende Askerler'in yanına gitmiştim.
Kimisi silahlar ile kimisi at Üzerinde kimisi ise dövüşerek çalışıyordu.
Sağ tarafta olan kapalı saha'nın pencerelerin den kimi zaman ateş'in kızıl rengi beliriyor kimi zaman ise Su'yun mavi ve Lacivert rengi beliriyordu .
Büyülü bir ülkeydik varlığımız dan birçok insan haberdarken bir o kadar da haberdar olmayalar vardı.
Ülkemde Ateş, Su , Hava ve Toprak 'a hükmeden bir çok savaşçı vardı.
Bunun yanında. Elfler , büyücü ler, şifacı lar vardı.
Kimi insan'ın-varlığımızdan haberdar olmayanlar - kitaplarda ve bir çok saçma sapan hikayelerde yer edinen Yunan Tanrıları' nın olduğu bir yerdi burası.
Tabi şimdiye karadat hiçbir Tanrı ve Tanrıça görmemiştim.
Sadece güçlerinden ve kusursuz olduklarını biliyordum .
Ben ise bu büyülü dünya da tek bana göre normal onlara göre anormal olan tek kişiydim.
Ne Toprağa ne Ateş'e nede Su'ya hükme de biliyordum.
Sadece hedef ve nişan almada iyiydim .
Bir çok kez babam sayesinde araştırma yapılsa da hiçbir sonuç elde edememiştim. Ne bir büyücü görmüştü içimde bir ateş parçası nede bir şifacı rastlamıştı damarlarımda Su damlasına.
Ben bendim sadece bendim.
Askerler'in atış yaptıkları yere adımladım hepsi ilk günleri'nin aksine fazlası ile iyiy di hatta artık ok atmayı bırakıp dövüş kademesine yükselmişlerdi.
