Road to Forever Land(boyxboy)

Chapter 2: Welcome to Forever Land

I am in between life and death situation right now. My body is wet due to perspiration. Nanginginig ako sa takot and I think, napako ang mga paa ko sa lupa dahil halos hindi ko na ito maigalaw.

May galit ata sa akin si Lord eh. Biruin mo wala man lang magandang nangyari sa araw kong ito.

I found out my boyfriend and bestfriend was having an affair. Nawalan ng gas sa gitna ng kalsada. Napadpad sa ganitong klaseng lugar and now, I'm here facing a gigantic nine-tailed black wolf who has plan to devour me whole.

'Oh my gosh! What a wonderful day, isn't it?' (insert sarcasm🙂)

Nakatingin lang ako sa mga buntot nito na gumagalaw. Parang nagwawave pa ito sakin saying,

"Hi! We're going to get you to have a meal today!"

Shuta! Advanced na kung advanced mag-isip, pero ito talaga ang iniisip ko ngayon.

Nanlaki ang mata ko ng biglang humaba ang isang buntot nito at patungo ito sa direksyon ko.

'Shuta marimar!'

Napatalon ako upang maiwasan ito. Buti na lang mabilis ang reflexes ko. Perks of palagiang pag-ggym.

Agad akong tumakbo palayo sa halimaw na yun. Pinapatamaan niya pa rin ako ng mga buntot niya. Langya! Iwas ako ng iwas habang tumatakbo. I ran as fast as I could. I don't want to be a meal by this monstrous wolf.

Paglingon ko ay nakita kong wala na ito. Napabuga ako ng hangin. Kanina ko pa pinipigilan ang paghinga ko. Napasandal ako sa isang puno.

I need to get away from that monstrous animal na hindi ko alam kung anong tawag. By its look. I stand no chance against that creature.

'FOR PETE'S SAKE! I'm just a mere human! How could I fight back?!'

That's why I should run for my life. Napasigaw ako nang maramdaman ko ang malakas na pwersang humila sa punong pinagtataguan ko. Natumba ako sa lakas ng pwersa.

Napalingon ako at nakita kung paano nito itapon na parang papel ang punong kanina ay pinagtataguan ko gamit ang mga mahahaba at mabalahibo nitong buntot.

My eyes widened in horror. 'Umayghad!'. I saw how strong its tails are. Anytime pwede nitong durugin ang buto ko sa isang hampas lang huhu. Akala ko natakasan ko na ito pero ang tanga ko naman, siyempre yang ganyang halimaw ay matalas ang pang-amoy.

'Shuta nangangamoy na kasi talaga ako.'

Napatili ako ng makitang hinampas nito ang lupa gamit ang buntot nito dahilan upang may lumitaw na matutulis na lupa papunta sa direksyon ko. Agad akong tumayo upang umiwas.

Patuloy lang akong umiiwas sa mga hampas nito. Nagkasugat-sugat na rin ako dahil hindi ko naiiwasan Yung ibang mga nagtutulisang lupa. Napapagod na ako, but I'm still trying to survive eventhough there's a less chance of living. Wala rin naman ng sense na tumakbo ako because I know na masusundan niya pa rin ako.

I jumped, ducked and even backflipped to avoid its tails. I don't know how I did that, maybe because of adrenaline rush kaya ko nagagawa ito. Nakaramdam na ako ng pagod. Kahit nag-gygym ako ay hindi pa rin malakas ang aking stamina. 'Ahmm hello! 1 month pa lang ako sa gym!'

'I need to think! Hindi pwedeng iwas lang ako ng iwas!'

I scanned the whole area. May nakita akong matulis na kahoy mula sa mga nasirang puno kanina. An idea popped out in my mind.

I hastily ran to grab the sharp piece of wood while avoiding those tails. As I grabbed it, I immediately sprinted away from the monster.

Nang marealized nito ang ginawa ko, he withdrew his tails and chase after me. I continue to run until I reached the target spot. Nakasunod sa akin ang halimaw at malapit na ito akong maabot.