10

10.BÖLÜM

Ben- Ama bana söz vermiştim Yıldızım.

Yıldız- Evet biliyorum ama gerçekten gitmem gerek. Sen de gel?

Benden,kız arkadaşımı çalmaya çalışan birinin ailesinin cenazesine mi gitmemi istiyo!

Ben- Hayır Yıldız ben gelmicem ve sen de gitmiceksin.

Yıldız- Ama Alperen. Sen kendini onun yerine koy hem daha yarası iyileşmemişken bir de üzerine anne ve babasını kaybetti yani sen olsan yanında birini istemezmisin.

Ben- Evet ama sevgilisi olan güzel bir kızı değil! Onun yanına gitmiyoruz o kadar

Yıldız- Peki sen gelme ben gidiyorum. Bana ihtiyacı var.

Neden bu kadar inatçı olmak zorunda ki!!

Mert- Alperen!

Ben- Efendim?

Mert- Efe yi duydun mu? Benim sevgilimi üzdü o yüzden o Efe ye kızgınım!

Ben- Sakin ol Mert. Efe kim?

Mert- Nasıl sakin olayım şimdi birisi Yıldızın eski sevgilisi ve geliyo ondan af diliyo zamanında yapmış yapacağını. Sende sakin olamazsın

Ben- Ben artık Yıldız ile ilgilenmiyorum. Benimle ilgilenmeyen birine ben niye ilgileniyim.

Mert- Ne!!

(1 Hafta Sonra)

Bir hafta boyunca Yıldız'ı hiç görmedim. Telefonlarıma da cevap vermiyor. Son kez bir deniyim belki bu sefer telefonu açar

(Dırt dırt)

Yıldız- Efendim

Ben- Sana bişi söylemeliyim okulun kafeteryasına gelirmisin?

Yıldız- Tamam

Sonunda günlerce planladığım o an. İşte kapıdan girdi ve karşımdaki sandalyeye oturdu.

Yıldız- Evet seni dinliyorum

Ne söylicem şimdi?

Ben- Ayrılalım

Yıldız- Saçmalama Alperen şimdi sırası değil (güler)

Ben- Ciddiyim

Zavallı gözleri doldu

Ben- Artık dayanamıyorum hep onunlasın ve bana söz vermiştin. Artık birlikte olmak istemiyorsan söyleyebirsin. Seni anların

Yıldız- Hayır....ama... ben seni çok seviyorum.

Ben- Eğer ben sevseydin benimle daha çok vakit geçirirdin.  Artık bitti...ayrıldık!

Masadan kalktım ve son gördüğüm o gözleri yaşlarla dolmuştu. Sanırsam şu an ağlıyor. Dışarı çıktım. Biraz fazla sert davrandım ama bunu yapmak zorundaydım...

                                        ~DEVAM EDECEK~