- Επίπεδο Ένα: Επιβίωση -

- T H R E E -

Ωραία θα περάσουμε και σήμερα! Σκέφτηκε πριν γυρίσει προς το μέρος τους. Από πίσω της είδε τον Ric, που ήταν και ο κάτοχος του χεριού που ακουμπούσε πάνω στον ώμο της.

«Τι θέλετε;» Ρώτησε ξερά ενώ έριξε μία άγρια ματιά προς το μέρος του ψηλού αγοριού που κάρφωνε την Carolyn. Την κοίταξε και μούτρωσε.

«Εγώ τίποτα! Αυτόν που ήθελε να σας μιλήσει έφερα.» Απάντησε αδιάφορα ο Conor και η Rena τον κοίταξε με το ένα φρύδι σηκωμένο.

«Να τον φέρεις; Γιατί; Τι είναι παιδί και πρέπει να τον κρατάς από το χέρι;» Τον ειρωνεύτηκε και εκείνος την κοίταξε δολοφονικά. «Μη με κοιτάς εμένα έτσι λες και φταίω εγώ για τις βλακείες που λες! Άκου εκεί! Να τον φέρεις λες και τον πας στον παιδικό σταθμό!» Συνέχισε ειρωνικά και γύρισε μπροστά ώστε να πιει λίγο από την παγωμένη σοκολάτα της. Τον άκουσε να βρίζει σιγανά αλλά δεν γύρισε να τον κοιτάξει με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του από το τραπέζι τους.

Μόλις βγήκε έξω και έκατσε στο τραπέζι που καθόταν η υπόλοιπη παρέα του, τα παιδιά ξεκίνησαν να γελάνε. Ο Ric προσπαθούσε να στηριχτεί από τον ώμο της Rena και της Carolyn ώστε να μην πέσει κάτω. Η μέχρι τότε άχρωμη Elina, ξαφνικά είχε αποκτήσει ένα ελαφρύ κόκκινο χρώμα στα μάγουλα της.

«Αμάν βρε παιδάκι μου! Κόκκινο από τα νεύρα τον έκανες!» Της είπε γελώντας ο μαυρομάλλης και εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της με ένα πλατύ χαμόγελο.

«Γιατί; Εγώ φταίω που δεν ξέρει πως να απαντάει σωστά;» Τον ρώτησε ειρωνικά ενώ ήπιε πάλι από το ρόφημα της. Έγλυψε τα χείλη της και τον κοίταξε.

«Καλά ναι δεν αντιλέγω, αλλά έλεος και εσύ. Τον τσιγκλάς όσο δεν πάει!» Της είπε και εκείνη χαμογέλασε ειρωνικά.

«Δεν πειράζει, τα ζητάει ο οργανισμός του!» Του είπε με πιεσμένο χαμόγελο και αυτός μουρμούρισε κάτι που η Rena και οι φίλες της δεν μπόρεσαν να ακούσουν.

Ξαφνικά τον βλέπει να σοβαρεύει απότομα. Έβγαλε το κάτω χείλος του έξω και την κοίταξε με κουταβίσια μάτια. Εκείνη του έριξε ένα καχύποπτο βλέμμα.

«Rena μου; Μιας και έφυγε ο άλλος και δεν μας ενοχλεί... συγγνώμη» Της είπε διστακτικά και η εκείνη σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της χωρίς να λέει κάτι. «Έλα ρε Rena δεν το έκανα επίτηδες ώστε να στην σπάσω απλά...» Ξεκίνησε να λέει αμήχανα ενώ κοίταζε διακριτικά δίπλα της. Η Rena κατάλαβε και ξεφύσηξε έντονα πριν του χαμογελάσει απαλά.