Bu ilk hikayem çok heyecanlıyım.Keyifli korkular.
O gün arkadaşlarla beraber birbirimize korku hikayeleri anlatıyorduk.Korku hikayeleri kavgaya dönüştü.Jus mezarlığa gittiğini bizi gidemeyeceğimizi söylüyor.Kesinlikle hayır, buz gidebiliriz. Arkadaşlarla beraber mezarlığa gittik. Acaip sesler geliyor. Korkmuyorum da değil. Jus 'a hak verdim. Mezarlığı kapısından giremedik. Korkuyordum. Jus'a mezarlığa onun girmesini söyledim. Hiç korkmadan girdi.10 dk. oldu. Jus hala ortalarda yok. Korkumuz daha da çoğalıyor. Herkez mezarlığa girmemizi ve Jus'a ne olduğuna bakmamızı söylüyor. Mezarlığa 2 şer 2 şer giriyorduk. En sonunda sıra bana gelmişti. Ama benle beraber olucak 1 kişi yoktu. Ben er gitmeyi düşündüm. Eve giderken çığlık sesleri duydu. Bu Jus du. İnanmıyorum mezatlığa girmeliydim. Adımı atdıkdan sonra , çığlık sesleri kesildi. Yinede girdim. Ağlıyorum onlar ölmüş. Jus koluna bir yazı yazmış buradan çıkmana 10 dk. var. Hemen orda çıkdım. Ama onlar hala gözümün önünde.Ruhları bana kızıyor. Bana rahat bırakmıyorlar.
