Chapter 19: Something not good

7 4 1
                                    

Savien Lhocy Roosevelt's POV

Kapwa nakatingala kaming dalawa ni Shaun sa itaas. Makikita ruon ang ilang mga bangkay na marahil ay mga kalilibing lamang duon dahil may mga laman pa ang ibang parte ng katawan gayung naagnas na ito. Naruon sila at tila ay palinga-linga. Marahil ay naamoy kami o narinig kanina.

"The destroyer is needed, Husbee." seryosong turan ko habang nakatingin pa rin sa taas.

"Husbee? I-I mean why? To kill them? But, we both know it won't work," he questioned, his voice laced with uncertainty, while I maintained a calm and bored expression.

"That's why we will use it to escape." tugon ko, ang aking mukha ay puno ng kaseryosohan.

"T-to escape?" he asked, his confusion evident.

I saw how Shaun felt a wave of unease wash over him as I locked eyes with him, my gaze filled with a determined intensity. In that moment, he, for sure, finally understood what I wanted him to do when I mentioned that the destroyer was needed. Reluctantly, he stretched out his right arm, his palm facing the soil wall that stood before them.

Taking a deep breath, Shaun began to chant a spell, "Ignis Arde!" Ang mga salita'y dumaloy mula sa kanyang mga labi nang mabilis.

A ball of flaming fire formed in front of his palm. Sing bilis ng kaniyang pagbigkas ang paglabas ng nagliliyab na bolang apoy at ang pagkawala nito. Tumama ito sa lupang pader na nasa harapan nila.

As the dust settled, a tunnel emerged before us. It was too deep to reach the other graves. Flames danced and illuminated the darkness, revealing a path to escape.

"Well done, Shaun! You did it!" I winked with a thumbs up as I said those words. "Let's go." may maliit na ngiting pag-aya ko sa kaniya kasabay ng pagtalikod.

"Bipolar?" Narinig ko pang bulong niya na ikinalingon ko pero agad siyang nagiwas ng tingin kaya naman ay hinayaan ko na lamang.

Hindi pa man kami nakakalayo o pwede ring nakakaanim na hakbang pa lamang si Shaun nang may ungol kaming narinig sa likod kung saan kami galing. Ang tunog ng mga katawan na bumagsak sa lupa ay nag-echo sa aking mga tenga. Hindi ako lumingon at nanatiling nakatingin sa harap.

"Damn!" his curse reverberated through the air, and in one swift motion, he scooped me up, his arms cradling me protectively as he continued to run.

"Stop," I commanded, my voice barely above a whisper.

"What?" he gasped, his breath ragged as he struggled to speak. 

"Hindi nila tayo mahahabol," tugon ko naman sa mahinahon na paraan.

"Oh, really, huh? Then, how did you know?" May pagkasarkastikong tanong niya. Ang boses niya ay nanghihina habang pinipilit niyang binibilisan ang pagtakbo. Inayos niya ang pagkakahawak sa akin, upang marahil ay siguruhin ang aking kaligtasan.

"I had a fierce encounter with them years ago," sagot ko at unti-unting bumagal ang pagtakbo niya hanggang sa mgaing lakad ito na hindi nagtagal ay nahinto na.

"A fight with them? Does that mean you live near here?" hindi makapaniwalang tanong niya. Kinuha ko ang maikling pagkakataon na iyon, kaya't mabilis kong inialis ang aking sarili sa kanyang pagkakabuhat at patalon na tumapak sa lupa.

"Not really. Ikaw?" tanong ko at nagumapisang mag lakad patalikod. Para naman siyang may naisip at may maliit na ngiting naglakad.

"I'm from Griteo town. I am known as the town learder's son. Malawak din duon at maraming kabahayan. That's why I never like that place and immediately enrolled at the academy. I don't wanna stay at a place where a lot of people, mostly old folks calls my name and tell what to do as the next leader. They're annoying."

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 20 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

LIFELESS MISSION! [Under major editing With Missing Chapters]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon